پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب– نزد اهل حق، دیوان گَوره (دیوان بزرگ) که در زمان سلطان اسحاق توسط او ویارانش سروده شده است، بسیار محترم است و در صدر همه آثار و منابع آیینی جای دارد زیرا بنا بر اندیشه اهل حق این مجموعه،حاوی اصول عقاید و آداب‌ورسوم اهل حق است. بازشناسی آیین یارسان (اهل حق)، ص 182] سید محمد حسینی یکی از نویسندگان معاصر اهل حق درباره دیوان گوره چنین بیان می‌کند:"دیوان گوره (دیوان بزرگ) کلام شیوا و منظومی است که در عصر سلطان سحاک توسط ایشان و دیگر یارانش به نظم درآمده و به وسیله پیر موسی (ملأ رکن‌الدین) به رشته تحریر درآمده است که از تولد ظاهری سلطان شروع و تا پایان عمر ایشان را در بردارد.... در کلام دیوان گوره از همه‌چیز سخن رفته است که می‌توان بامطالعه و تفسیر صحیح آن، اطلاعات جامع و کاملی در خصوص ارکان و آیین یارستان از قبیل فقه، اخلاق در خانواده، آداب یاری، معاشرت، گفتار، پندار، ارث، ازدواج، صنعت، و علوم دیگر را کسب نمود."[دیوان گوره، مقدمه، ص 4] حال از اهل حق باید پرسید شما که می‌گویید به حقیقت رسیده‌اید و بسیاری از تکالیف شرعی را انجام نمی‌دهید، چرا در دیوان گوره از فقه بحث شده است؟ شما چه معیاری برای صحت‌وسقم  منظومه‌های خوددارید زیرا پیران و پیشوایان آیین یاری نه پیامبر بوده‌اند، نه امام معصوم و نه چیز دیگر؟  

پی‌نوشت:
حسینی، سید محمد، دیوان گَوره، چاپ اول، کرمانشاه، باغ نی، 1387، مقدمه، ص 4 
رستمی، منصور، بازشناسی آیین یارستان (اهل حق)، ج 1، چاپ اول، قم، رسالت یعقوبی، 1392، ص 182