پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابی‌ها به‌خاطر این‌که فهم درستی از دین ندارند، همه مسلمانان را متهم به شرک کرده و فقط خود را موحد می‌نامند و به همین جهت نام «موحدون» را بر خود قرار داده‌اند.[1] آنان معتقدند توسل به انبیاء و اولیاء مخالف با عقیده توحیدی است و هر کس به آنان متوسل شود، مشرک است، زیرا برای خدا شریک قائل شده و از غیر خدا چیزی خواسته است. تا جایی که پیشوای وهابیت یعنی محمد بن عبدالوهاب، توسل را شرک اکبر می‌داند.[2]
بنابر عقیده وهابیت، حضرت آدم (علیه السلام) نیز مشرک است، زیرا وقتی از بهشت خارج شد، توبه او پذیرفته نمی‌شد، به همین جهت به پیامبر (صلی الله علیه و آله) توسل جست و خداوند را به حق پیامبر (صلی الله علیه و آله)  قسم داد.
مستدرک حاکم به نقل از عمر آورده است، که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: وقتی حضرت آدم (علیه السلام) دچار خطا شد، این عبارت را خواند: «خدايا! تو را قسم می‌دهم، به آبروی محمد كه مرا ببخشی. خطاب آمد: ای آدم! محمد را چه‌طور شناختی، با اين‌كه هنوز او را نيافريدم! آدم پاسخ داد: آن زمانی كه مرا آفريدی و از روح  خودت در من دميدی، سرم را بلند كردم و در ستون‌های عرش ديدم كه نوشته شده است: «لا اله الا الله محمد رسول الله» پس متوجه شدم، شخصی که نامش در کنار «لا اله الا الله» است، با آبروترين خلائق تو است؛ چون جز محبوب‌‌ترين افراد را در كنار توحيدت قرار نمی‌‌دهی. سپس خداوند فرمود: راست گفتی! محبوب‌ترين خلائق در نزد من، محمد (صلی الله علیه و آله) است، پس بخوان مرا به حق او، تا ببخشم تو را، زیرا اگر محمد نبود، تو را هم خلق نمی‌کردم!»[3]
چنان‌که در این حدیث مشاهده شد، حضرت آدم به پیامبر اکرم، حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) توسل جست و خداوند نیز آدم (علیه السلام) را تشویق کرد بر این‌که پیامبر (صلی الله علیه و آله) را واسطه قرار دهد، زیرا او محبوب‌ترین شخص در نظام عالم است. عمل مسلمانان در توسل نیز به همین صورت است، زیرا همه مسلمانان به همین جهت به اولیاء متوسل می‌شوند.

پی‌نوشت:

[1]. احمد امین، زعماء الاصلاح فی عصر الحدیث، داراکتاب الغربی، بیروت، ص10.
[2]. محمد بن عبدالوهاب، کتاب التوحید، محقق: عبدالعزیز بن عبدالرحمن السعید، ناشر:  جامعة الأمام محمد بن سعود، الرياض، المملكة العربية السعودية، ص24-25.
[3]. «لَمَّا اقْتَرَفَ آدَمُ الْخَطِيئَةَ قَالَ: يَا رَبِّ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ لَمَا غَفَرْتَ لِي، فَقَالَ اللَّهُ: يَا آدَمُ، وَكَيْفَ عَرَفْتَ مُحَمَّدًا وَلَمْ أَخْلُقْهُ؟ قَالَ: يَا رَبِّ، لِأَنَّكَ لَمَّا خَلَقْتَنِي بِيَدِكَ وَنَفَخْتَ فِيَّ مِنْ رُوحِكَ رَفَعْتُ رَأْسِي فَرَأَيْتُ عَلَىَ قَوَائِمِ الْعَرْشِ مَكْتُوبًا لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ فَعَلِمْتُ أَنَّكَ لَمْ تُضِفْ إِلَى اسْمِكَ إِلَّا أَحَبَّ الْخَلْقِ إِلَيْكَ، فَقَالَ اللَّهُ: صَدَقْتَ يَا آدَمُ، إِنَّهُ لَأُحِبُّ الْخَلْقِ إِلَيَّ ادْعُنِي بِحَقِّهِ فَقَدْ غَفَرْتُ لَكَ وَلَوْلَا مُحَمَّدٌ مَا خَلَقْتُكَ». نيشابوري، محمّد بن عبدالله (م 405)، المستدرك على الصحيحين، تحقيق: مصطفى عبدالقادر عطا، دارالكتب العلمية، چاپ اوّل، بيروت، 1411ق، ح4228.

نویسنده: مسافر786