پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ خداوند در قرآن کریم درباره‌ی لزوم و ارجحیت تحقیق و پذیرش قول کسی‌که خود را مسلمان می‌نامد، می‌فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَتَبَيَّنُوا وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقى‏ إِلَيْكُمُ السَّلامَ لَسْتَ مُؤْمِناً.[نساء/94] اى كسانى‌كه ايمان آورده‏‌ايد، هنگامى‌كه در راه خدا گام مى‏‌زنيد و به سفرى براى جهاد مى‏‌رويد، تحقيق كنيد و به‌خاطر اين‌كه سرمايه ناپايدار دنيا و غنايمى به‌دست آوريد، به كسى‌كه اظهار صلح و اسلام مى‏‌كند، نگوييد مسلمان نيستى.»
ابن‌تیمیه که خود  طراح و بنیان‌گذار اصلی تفکر تکفیری به‌شمار می‌رود، درباره‌ی شان نزول این آیه می‌فرماید: «بین مسلمانان اختلافی وجود ندارد، که اگر دشمن حربی با دیدن شمشیر اسلام بیاورد، چه اسیر باشد و چه آزاد، اسلامش صحیح است و توبه‌اش از کفر پذیرفته می‌شود، اگرچه این وضعیت او اقتضا می‌کند، که باطنش بر خلاف ظاهر اوست، و نیز رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از منافقین اعمال ظاهری آن‌ها را می‌پذیرفت و باطن آن‌ها را به خدا واگذار کرده بود. با این‌که خداوند متعال خبر داده است که «اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ‏ إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ.[منافقون/2] آن‌ها سوگندهايشان را سپر ساخته‌‏اند، تا مردم را از راه خدا بازدارند، آن‌ها كارهاى بسيار بدى انجام مى‌‏دهند.» و خداوند فرموده است: «يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ ما قالُوا وَ لَقَدْ قالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَ كَفَرُوا بَعْدَ إِسْلامِهِمْ‏ وَ هَمُّوا بِما لَمْ يَنالُوا وَ ما نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْناهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ‏.[توبه/74] به خدا سوگند می‌خورند که درغیاب پیامبر سخنان نادرست نگفته‌اند، در حالی‌که قطعاً سخنان کفرآمیز گفته‌اند و پس از اسلام آوردنشان کافر شده‌اند و تصمیم به کار خطرناکی گرفتند، که به آن نرسیدند.» با این توضیح دانسته می‌شود، که اگر کسی اظهار اسلام کرد و از کفر توبه نمود، از او پذیرفته می‌شود.[1]
ای کاش وهابی‌ها، سخن ابن‌تیمیه را که از سخن خداوند نیز ارزشمندتر می‌دانند، می‌پذیرفتند و اندیشه تکفیر، و قتل و غارت را از ذهن خود بیرون می‌کردند، اما انگار کلام خود ابن‌تیمیه و روایات و آیات، تاثیری بر آن‌ها ندارد و قلب سنگ شده آن‌ها نرم نمی‌شود و خوی حیوانی آن‌ها تغییر ناپذیر است. چون ریشه در اسلام ندارند، بلکه ریشه در غیر اسلام، هم‌چون یهودیت دارند.

پی‌نوشت:

[1]. أحمد بن عبد الحليم بن تيمية الحراني، الصارم المسلول على شاتم الرسول، دارابن حزم، بيروت، تحقيق:محمد عبد الله عمر الحلواني،محمد كبير أحمد شودري، 1417ق، ج3، ص619(استخراج از نرم افزار جامع الکبیر) «ولا خلاف بين المسلمين ان الحربي اذا اسلم عند رؤية السيف وهو مطلق أو مقيد يصح اسلامه وتقبل توبته من الكفر وان كانت دلالة الحال تقضي ان باطنه بخلاف ظاهره وايضا فان النبي كان يقبل من المنافقين علانيتهم ويكل سرائرهم إلى الله مع اخبار الله له انهم اتخذوا ايمانهم جنة وانهم يحلفون بالله ما قالوا ولقد قالوا كلمة الكفر وكفروا بعد إسلامهم وهموا بما لم ينالوا  فعلم ان من اظهر الاسلام والتوبة من الكفر»