پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از دلایلی که بهائیان در نسخ اسلام می‌آورند؛ لزوم تناسب دین، با هر عصر و زمانه است. اما بر خلاف این دلیل عقلی بهائیان، پیامبرخوانده‌ی این فرقه، ظهور پیامبر پس از خود را 1000 سال بعد اعلام می‌کند.[ر.ک: اقدس، ص 11]
البته ممکن است بهائیان، در توجیه وعده‌ی 1000 ساله‌ی پیامبرخوانده‌شان، همان شبهه‌ی قدیمی خود را با تحریف آیه‌ی 5 سوره‌ی سجده مطرح کنند و مدعی شوند در قرآن نیز مدت هر دینی 1000 سال ذکر شده است!
در پاسخ به این ادعا نیز لازم است، ماجرای نسخ بابیت توسط پیامبرخوانده‌ی بهائیان را یادآوری سازیم. در حالی که علی‌محمد شیرازی، ظهور پیامبر پس از خود را حدود 2000 سال بعد اعلام کرده بود [ر.ک: بیان فارسی، ص 71]؛ حسینعلی نوری تنها با گذشت کمتر از 20 سال، مدعی گذر 2000 سال شد و خود را پیامبر موعود علی‌محمد شیرازی خواند.[ر.ک: گنجینه حدود و احکام، ص 383]
بنابراین، چگونه در طول چند سالِ پس از مرگ علی‌محمد شیرازی، حدود 2000 سال تحول ایجاد می‌شود که بشر را محتاج دینی جدید می‌سازد، اما در 1000 سال پس از حسینعلی بهاء، این تحولات روی نخواهد داد؟!
در نتیجه؛ اگر دلیل لزوم تجدید ادیان پس از پیامبر اسلام را بپذیریم (بی‌شک با توجه به پیشرفت روزانه و همه‌جانبه‌ی بشر)، دوام 1000 ساله‌ی بهائیت بی‌معنا خواهد بود.

پی‌نوشت:
حسینعلی نوری، اقدس، بمبئی: مطبع ناصری، 1314، ص 11.
علی‌محمد شیرازی، بیان فارسی، باب هفدهم از واحد دوم، ص 71.
اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 134 بدیع، ص 383.