احمد الحسن (مدعی یمانی) ادعا دارد که لباس‌هایی که از حضرت آدم (علیه‌السلام) و حوا در اثر خوردن از درخت از آنان گرفته شد تقوا بود نتیجه این حرف اینست که، حضرت آدم (علیه‌السلام) که حجت خدا هستند بی‌تقوا شدند و این اهانتی بزرگ به ایشان است.

احمدالحسن مدعی است که او تنها کسی است که دعوت به حاکمیت خدا می‌کند و اینرا نشانه‌ایی بر حقانیت خود می‌پندارد، اما با بررسی در این ادعا واضح می‌شود که نه تنهااین ادعا نمی‌تواند دلیل بر حقانیت باشد، بلکه احمدالحسن و اتباعش در چندین جا بر خلاف این مدعا رفتار کرده‌اند.

پیروان فرقه انحرافی احمداسماعیل به هر بهانه‌ی بی دلیلی چنگ ‌می‌زنند تا چهره‌ی علمای شیعه را تخریب کنند، و تا جایی پیش رفته‌اند که حتی اشتباه در درست فهمیدن اسم یک شخص را دلیلی بر دروغگو بودن می‌خوانند.

حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) برخلاف زعم احمد الحسن، نسبت ربوبیت که به ستاره، ماه وآفتاب دادند از باب احتجاج بر مشرکین بوده و از باب اعتقاد نبوده و در عالم دنیا صورت گرفته و آن‌چه که در عالم آخرت اتفاق افتاده دقیقا برخلاف آن‌چه که احمد الحسن نقل کرده است.

در طول تاریخ که نگاهی می‌اندازیم از زمان حضور معصوم تا حال فقهای بسیاری بودند که مردم به آن‌ها رجوع می‌کردند. حسن‌بن‌محبوب، محمدبن‌ابی‌نصربزنطی، حسین ‌بن‌سعید، فضل‌بن‌شاذان، یونس‌بن‌عبدالرحمن. و از اصحاب کتب فتاوی: علی‌بن‌بابویه؛ ابوعلی‌بن‌جنید، حسن‌بن‌ابی‌عقیل‌عمانی، شیخ مفید، سیدمرتضی علم الهدی، و شیخ طوسی (رحمة‌الله‌علیهم).

در فرقه حلقه دامی که برای جذب افراد پهن می‌کنند، مسئله‌ای به نام درمان است. آنان مدّعی هستند همه‌ی انواع بیماری‌ها را می‌توانند درمان کنند و به گفته‌ی رئیس این فرقه «این مکتب درمانی، برای درمان همه‌ی انواع بیماری‌ها می‌تواند مؤثر باشد.» در حالی‌که آنان به هیچ وجه تا به امروز نتوانسته‌اند روش‌های به ظاهر درمانی خود در ایران و خارج از کشور به اثبات برسانند.