متفرقه
در شبکه‌های مجازی افراد ملحدی با نام آتئیست اقدام به انتشار افکار پلید و مادی‌گرایانه خود کرده و بر روی افکار پاک بعضی از جوانان تأثیرات مخربی می‌گذارند. یکی از راه‌های پلید آنان که ظاهرا سرمایه‌گذاری مالی بسیار قوی پشت این مسئله می‌باشد کلیپ‌های انیمیشن «من زئوس هستم» می‌باشد. از جمله کلیپ‌هایی که با یک موضوع مشخص ساخته شده کلیپ‌های 34 و 70 و 202 می‌باشد که در این‌جا مورد نقد و بررسی قرار خواهند گرفت.
اعتقاد به وجود امام و خالی نبودن زمین در همه زمان‌ها از حجت الهی از اعتقادات خاص شیعیان می‌باشد. در منطق مذهب شیعه اثنی عشری امام دوازدهم به خاطر قدر نشناسی انسان‌ها و همچنین به خاطر محافظت از جان حضرت، خداوند متعال وجود بابرکت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) را از منظرها پنهان کرده و ظهور دوباره ایشان را از مقدرات الهی قرار داده است.
وقتی یک دانشمند نظریه‌ای را ارائه می‌کند، از این نظریه احتمالات متعددی بر می‌خیزد که به آن فرضیه می‌گویند. فرضیه‌ها معمولا در مرحله بعد از تولید یک نظریه شکل می‌گیرند. وقتی نظریه نیوتن به مرحله آزمون و تکرار می‌رود و فرضیات مختلف آن رد می‌شود تا به یک فرض ثابت و تایید شده برسد. فرضیه تایید شده مزبور، به عنوان یک فکت یا حقیقت علمی شناخته می‌شود.
همان‌طور که همه می‌دانیم در سده‌های اخیر و با پیشرفت تکنولوژی‌های متعدد آزمایشگاهی در کشورهای غربی، معمولا علوم تجربی از این کشورها به سوی کشورهای دیگر گسیل و ترجمه می‌شوند. بدیهی است که در این ترجمه، فرهنگ و رنگ و بوی خود را نیز منتقل خواهند کرد. ترجمه دیدگاه‌ها و دفاعیات مربوط به نظریه فرگشت نیز از این موضوع مستثنی نیست.
از جمله پرسش‌های مهم در الهیات اسلامی، نسبت میان مهدویت و هنر است. تجربه هنری هنرمند، یعنی همان اتفاق و ماجرایی که در درون هنرمند رخ می‌دهد و یک اثر هنری محصول ذهن و تفکر و درونی یک هنرمند است، به طوری که همه ارزشها دینی و الهی در کار و محصول یک هنرمند و همچنین درباره تلقی‌ای که او از مهدویت دارد، نمایان می‌شود.
موعود باوری و اعتقاد به منجی برای بشریت، در همه ادیان مطرح بوده و عقیده مشترک همه آنها به شمار می‌آید؛ و هر دین و مکتبی به تناسب فرهنگ دینی و ملی خود از موعود آخرین شناخت داشته و از او یاد می‌کند.آنچه از تاریخ امتها استفاده می‌شود، این است که مسأله عقیده به ظهور یک منجی، به اندازه‌ای اصیل و ریشه دار است که در قلوب و اعماق دل، همه بشریت ریشه دوانده است.
از دو قرن پیش، مستشرقان با انگیزه‌های تبشیری و استعماری و در برخی موارد علمی راهی مشرق زمین گشتند و به جهت ناآشنایی و عدم دسترسی به منابع اولیه چهره ناقص و نادرستی از تعالیم اسلام ارائه دادند. باید گفت: اعتقاد به مهدی موعود، از صدر اسلام وجود داشته و بارزترین تجلّی را در بشارت‌های پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) داشته است؛ و فرقه‌های اسلامی در پذیرش آن اتفاق نظر دارند.
وقـتـی حضرت مهدی (عج) ظهور کنند، قطعاً حاکمیت و نظام سیاسی جهان دگرگون خواهد شد. ظلم و اسـتـکـبـار، کفر و شرک و نفاق را ریشه کن خواهد شد. آیین پيامبر نور و رحمت (صلی الله علیه و آله) در جهان برپا شده و هـمه عالم زیر پرچم توحید، عدل و مساوات به سوی سعادت حرکت خواهند کرد. امنیت، اقتصاد، و رفاه واقعی حقیقی در زمان ظهور حضرت بقیه الله (عجل الله تعالی فرجه الشریف) چهره واقعی خود را نشان خواهد داد.
یکی از اقسام انسان شناسی، انسان شناسی عرفانی است که از عالی‌ترین و عمیق‌ترین مباحث علمی و معرفتی در عالم دین، دانش الاهی و بشری است و نقش عرفان الاهی در این زمینه بسیار مهم و کارآمد است انسان در عرفان اسلامی، دارای مقام عالی است که می‌تواند با قدم سیر و سلوک به اصلی که از آن جدا شده باز گردد و دوری و فاصله را با ذات حق تعالی از بین ببرد.
عرفان اسلامی مبتنی بر آموزه‌های قرآن و اهل بیت (علیهم السلام)، از رهگذر بندگی و عبودیت در چارچوب احکام و قوانین شریعت شکل گرفته و همه اعمال سالک بر طبق موازین شریعت اسلامی صورت می‌پذیرد و عمل به شریعت، در همه مراحل سلوک الی الله، لازم و قطعی تلقی می‌شود و سالک هرگز از آن بی‌نیاز و یا نسبت به آن بی‌تفاوت نمی‌گردد.
بی‌تردید عرفان حقیقی، اصیل، سودمند و بدون پیرایه و انحراف، در مکتبی‌خواهد بود که دربردارندهٔ حقایق زلال و اصیل برآمده از وحی آسمانی باشد و قطعاً غرض و هدف آن، تهذیب و تزکیهٔ انسان‌ها و هدایت آنان براساس معارف آسمانی و الهی خواهد بود. از این رو عرفان حقیقی و راستین را در مکتبی که نمود اسلام اصیل و کامل است، باید جستجو کرد.
غلام احمد، متولد ۱۸۳۵ میلادی، که مدعی نبوت بود، دوستی قدیمی داشت که پس از ادعا‌های غلام احمد، با وی مباهله کرد و از خدا خواستند که هر کس دروغگو است ظرف مدت سه روز بمیرد و غلام احمد در همان مدت در گذشت. وی، قبل از مرگ جلسه‌ای تشکیل داد و مولوی حکیم نورالدین را به عنوان خلیفه‌ی اول خود برگزید.
سوء استفاده از متون روایی و تاریخی و انجام جعل و تحریف در آنها، توسط میرزا حسینعلی (رهبر اول بهاییت) امری روشن است. او که مشروعیت خود را به جمله‌های باب می‌داند، برای اثبات ادعای مهدویت علی محمد باب به تحریف و جعل روایات دست می‌زند. از جمله حدیث «زوراء» را تحریف می‌کند و در متن و معنی آن دست می‌برد.
یکی از مسایلی که باعث توجه بیش‌تر مردم به افراد مدعی می‌شود تا احتمالاً دچار تردید شوند، آن است که آنها به مراکز حساس حکومتی یا وسایل ارتباط جمعی دسترسی یابند که این باعث می‌گردد حتّی در صورت سستی محتوای ادعای آنها، کانون توجه مردم واقع شوند و احتمال وجود حقانیت در حرف آنها، برای مردم پیدا شود.