پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ زیارت قبور، خصوصاً قبر پیامبر و انبیاء الهی و امامان معصوم و اولیای الهی منجر به این می‌شود که وجود معارف توحیدی عمیق در نفس و روح انسان به‌وجود آورد و علاوه بر اثبات جایگاه رفیع توحید، آثار و ثمرات فراوانی را برای انسان به همراه بیاورد، چرا که از یک سو موجب ایجاد ارتباط با خداوند متعال از راه‌های عبادی مانند دعا و... می‌شود و از سوی دیگر ثنای الهی و شهادت به وحدانیت خداوند و تصریح به عبد بودن تمام انسانها حتی بهترین افراد عالم که پیامبران و ائمه معصومین و اولیاء الهی هستند را شامل می‌شود، و این شمولیّت سبب القای آموزه‌های صحیح توحیدی برای انسان می‌شود و در تثبیت و گسترش معارف توحیدی و هدایت انسانها به توحید ناب از طریق زیارت و... با کمک دلایل عقلی به آن ایمان آورده و نقش اساسی ایفا می‌کند.
لذا با کمی تامل می‌توان بی‌اساس بودن بخشی از اعتقادات وهابیون درباره زیارت قبور انبیاء و اولیای الهی را که دیگران را به شرک و دوری از توحید متهم می‌کنند، آشکار ساخت، پس مروری اجمالی به بخشی از اعتقادات آنان باعث می‌گردد که هر انسان صاحب تعقّل دریابد که اعتقادات اینان چقدر پوچ و بی‌اساس خواهد بود، آنان معتقدند که:
- تعظیم و تکریم اولیاء الهی شرک است.[۱]
- سفر برای قبر و زیارت پیامبر اکرم، بدعت و حرام است، چرا که باعث می‌شود که برای عبادتشان بار سفر بسته و به طرفشان رفته و این غلّوی است که به شرک اکبر منتهی می‌شود و شرک، حرام است به همین جهت وسائل آن نیز حرام است.[۲]
- سلام کردن بر پیامبر اکرم نیز بدعت و امری غیر شرعی است که انجام دادن آن نیازمند دلیل است، لذا انجام دهنده آن بدعت‌گذار بوده و مرتکب امری شده است که کم کم او را به شرک نزدیک می‌سازد، پس این‌گونه کارها زمینه ساز شرک اکبر و خروج از ملت اسلام است.[۳]
- مشاهد و قبه‌ها از بزرگ‌ترین وسایل شرک و الحاد هستند.[۴]
- طواف قبور، تبرک و مسح آثار قبور از موجبات شرک می‌باشد و مانند عمل اهل جاهلیت برای بت‌هاست.[۵]
- طلب شفاعت، طلب دعا و طلب استغفار از پیامبر بعد از مرگ او و کنار قبرش نامشروع است.[۶]
- دعا در کنار قبرها، بدعت و شرک آور است.[۷]
- کسانی‌که در زیارت، عقائدشان بر خلاف وهابیت باشد و برخلاف عقاید آنان عمل کنند، مشرک هستند و خون، مال و زن و فرزندان آنان مباح است.[۸]
این موارد بخشی از اعتقادات وهابیت بود که با بهره‌ گیری از این مطالب نقد کوتاهی از عقایدشان را ذیل سه گفتار بیان می‌کنیم به این‌که:
سخن اول: زیارت واقعی چون سبب ارتباط هم‌زمان انسان با خداوند و اهل‌بیت پیامبر(علیهم السلام) است، لذا از توحید جدا نیست و هرگز موجب شرک نمی‌شود، چرا که این پیوند عمیق و مستحکم است، به همین جهت زیارت آنان نیز نمی‌تواند از توحید جدا باشد، بلکه به لحاظ آن‌که هدایت انسان به توحید واقعی، فقط در حیطه توانایی پیامبران و امامان معصوم است، فراموش کردن آنان و بی‌توجهی به آن‌ها، باعث تفسیر به رای و رخنه کردن شرک و کفر در وجود انسان است، از این رو یکی از بهترین راه‌های ارتباط با خداوند و تقرب به او، توجه به آنان است و در این موضوع، فرقی بین حال حیات و ممات و ملاقات و زیارت آنان نیست.
سخن دوم: اگر وهابیت به آن‌چه در کنار قبور پیامبران الهی و ائمه اطهار خوانده می‌شود، آگاهی کامل داشتند، شکی برایشان باقی نمی‌ماند که زیارت قبور، عین تنزیه از شرک و ایمان واقعی به خداوند است.[۹] پس چگونه می‌توان شرک آلود و شرک آور باشد؟ در حالی‌که این اعمال ریشه هر فکر مشرکانه را خشک می‌کند و اعتقادات هر فرد را بطوری تثبیت می‌کند که هرگز نمی‌تواند افکار مشرکانه را در وجود خود راه دهد.
سخن سوم: این افکار پوچ و بی‌اساس از یک طرف باعث قطع ارتباط انسان‌ها با پیامبران و اهل‌بیت (علیهم السلام) که الگوی کامل و بی‌عیب و نقص هستند خواهد شد واز سوی دیگر، یکی از بهترین شیوه‌های انتقال آموزه‌های دینی را از اعتبار و استفاده فراگیر خارج می‌کند، پس چگونه می‌توان برای زیارات که با بهترین شیوه به تربیت و تعلیم معارف گسترده دینی به انسان می‌پردازد، جایگزین مناسب و خوبی یافت.[۱۰]
نتیجه بحث این‌که متهم کردن افراد به شرک از سوی وهابیون صحیح نیست، چرا که پیوند محکم میان افراد با خداوند هماهنگی افراد با زیارت پیامبران و امامان معصوم و نقش بی‌نظیر زیارت قبور در انتقال و آموزش معارف اسلامی خود سه دلیل مهم است که توهم تولید شرک از زیارت قبور را محو و نابود می‌کند و بر ضرورت آن تاکید می‌شود.

پی‌نوشت:
[۱]. تطهیر الاعتقاد، محمد بن اسماعیل صنعانی، بی جا، بی تا، ص۵۰۳.
[۲]. اغاثه اللهفان من مصائد الشیطان، ابن قیم جوزیه، دارالمعرفه، بیروت، (۱۹۷۵م): ج۱ ص۲۲۱.
[۳]. همان، ج۱ ص۲۳۵.
[۴]. تطهیر الاعتقاد، محمد بن اسماعیل صنعانی، بی جا، بی تا، ص۵۱۱.
[۵]. همان، ص۵۰۵.
[۶]. قاعده جلیله فی التوسل و الوسیله، ابن تیمیه، بی جا، بی تا، ص۱۰۵.
[۷]. المنتخب من کتب ابن تیمیه، شیخ عبدالقادر سقاف، بی جا، بی تا، ص۸۹- ص۳۷۱.
[۸]. تطهیر الاعتقاد، محمد بن اسماعیل صنعانی، بی جا، بی تا، ص۵۰۵.
[۹]. هذی هی الوهابیه، محمد جواد مغنیه، دارالکتاب الاسلامی، بی جا، (۱۴۲۷ق)، ص۱۵۶.
[۱۰]. موسوعه زیارات المعصومین، موسسه الامام الهادی(ع)، قم، (۱۳۵۸ش)، مقدمه کتاب، ص۵۹.