پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب_ در مورد افضلیت حضرت فاطمة الزهراء( سلام الله علیها) در بین تمام زنان عالم از اول تا آخر هستی در کتب شیعه روایات زیادی نقل شده‌است که جای هیچ بحثی در آن وجود ندارد ولی آیا در کتب  اهل سنت نیز در این باره روایاتی وجود دارد؟ با مطالعه کتب اهل سنت روایات فراوانی در مقام و منزلت آن حضرت بر سایر زنان، جلب توجه می‌کند، که در این مقاله به گوشه‌ای از آن‌ها استناد می‌شود:
- «قال رسول الله فاطمه سيده نساء اهل الجنه.[1] فاطمه الزهرا (سلام الله عليها) سرور زنان اهل بهشت است.»
- پيرامون آيه‌ی مباهله، در سنن ترمذی احاديث متعددی دلالت بر آن دارند كه پيامبر اعظم (صلی الله عليه و آله) فرمودند: «اللهم هولاء اهل بيتی.[2] خدایا اینان( فاطمه و خانواده‌اش) اهل بیت من هستند.»
- حضرت رسول (صلوات الله عليه و آله) فرمودند: «ان الله يبشرنی بأن فاطمه سيده نساء اهل الجنه و أن الحسن و الحسين سيدا شباب اهل الجنه.[3] خداوند مرا بشارت به سيادت فاطمه الزهرا(سلام الله عليها) نسبت به زنان بهشتی و نيز سيادت و سروری حسن و حسين(عليهما السلام) نسبت به جوانان بهشتی داده‌است.»
- رسول خدا رحمة للعالمين (صلوات الله عليه و آله) فرمودند: «كان أحب النساء الی رسول الله فاطمه و من الرجال علی.[4] محبوب‌ترين زنان نزد پيامبر، حضرت زهرا و از ميان مردان حضرت علی(عليه السلام) می‌باشد.»
- در سنن ترمذی حديثی با سند قوی و صحيح آمده كه بسيار قابل تامل است: «قال رسول الله (صلی الله عليه) لعلی و فاطمه و الحسن و الحسين: انا حرب لمن حاربتم و سلم لمن سالمتم.[5] پيامبر به علی و فاطمه و حسن و حسين (عليهم السلام) فرمودند: من نسبت به كسانی كه با شما محاربه دارند در جنگ هستم و با كسانی كه با شما دوستی و مسالمت دارند صلح و دوستی دارم.»
- بزرگان حديث اهل سنت، حديثی زيبا را در كتب خود آورده‌اند كه عيناً نقل می‌شود: «ان النبی (صلی الله عليه و سلم) قال: حسبك من نساء العالمين مريم بنت عمران و خديجه بنت خويلد و فاطمه بنت محمد و آسيه امراه فرعون.[6] برای تو کفایت می‌کند، از بهترین زنان عالم مریم دختر عمران و خدیجه دختر خویلد و فاطمه دختر محمد و آسیه همسر فرعون».
- پدر بزرگوار حضرت زهرا (سلام الله عليها) فرمودند:« إن الله يغضب لغضبك و يرضی لرضاك[7] ای فاطمه! خداوند به خشم تو خشمگين و به خشنودی تو خشنود می‌شود.» حاكم نيشابوری و محدثين و رواه ذيل حديث فوق را صحيح الاسناد می‌دانند.
- پيامبر عظيم الشان(صلوات الله عليه و آله) فرمودند:« فاطمه بضعه منی يريبنی ما ارابها و يؤذينی ما آذاها.[8] فاطمه پاره تن من است،خوشحال می‌کند مرا هر آنچه او را خوشحال می‌کند و آزار می‌دهد مرا هر آنچه او را آزار می‌دهد.» نكته‌ی زيبا در اين حديث شريف وجود «ما» است كه موصول عام در زبان و ادبيات عربی بر غير عاقل دلالت دارد و چنانكه خوانندگان دانشمند اين مقال واقف هستند، گاهی در قرآن نيز «ما» موصوله بر عاقل و غير عاقل نيز دلالت دارد. يعنی هر كس و هرچه موجب آزار و يا خشنودی حضرت زهرا(سلام الله عليها) گردند، موجب آزار و يا رضای حضرت رسول(صلوات الله عليه) نيز خواهد بود.
- پيامبر اسلام حضرت رحمة للعالمين فرمودند:«رضا فاطمه فی رضای و سخط فاطمه فی سخطی فمن أحب فاطمه ابنتی فقد أحبنی.[9] خشنودی فاطمه خشنودی من است و غضب او غضب من است و هركس فاطمه دخترم را دوست بدارد بی‌ترديد مرا دوست دارد.»
طبق حدیث اول پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فاطمه را سید زنان بهشت معرفی‌ می‌کنند و در حدیث دوم اهل‌بیت خود را با ضمیر هولاء (اینان) مختص فاطمه و خانواده‌اش قرار می‌دهند، در احادیث بعدی هم ضمن بشارت به سروری فاطمه و فرزندانش بر بهشتیان، محبوب‌ترین زن و مرد را در نزد خود فاطمه و علی(علیهما السلام) معرفی می‌کنند و جنگ و محاربه با ایشان را جنگ و محاربه با خود می‌دانند و دوستداران آنان را دوستداران خود عنوان می‌کنند. این‌ها سخنان پیامبراسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) است در معتبرترین کتب اهل سنت؛ حال خود قضاوت کنید حق با کیست؟ فاطمه یا غیر او؟ آیا کسانی که فدک را که در دست فاطمه بود غصب کردند و بعد برای اثبات حقش از او شاهد خواستند و وقتی که شاهد آورد او و شاهدانش را دروغگو خوانند برحقند؟ آیا امکان دارد که سید زنان بهشت دروغگو باشد؟ آیا این تکذیب پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نیست که دروغگو را سید زنان بهشت معرفی کند؟ آیا دشمنی با فاطمه(سلام الله علیها) طبق همین احادیث شما، دشمنی با پیامبر و خدای پیامبر نیست؟ اینجاست که باید پرسید؛ ای اهل سنت! فأین تذهبون؟  

پی‌نوشت:

[1]. صحيح البخاری، محمد بن اسماعیل بخاری،۱۴۰۱ ق، ۱۹۸۱ م، ناشر: دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع، إستانبول، ج ۳ کتاب الفضائل باب مناقب فاطِمَة، ص ۱۳۷4/ المستدرك حاکم، حاكم نيشابوری، ج3 ص153/ مسند احمد حنبل حديث شماره 18153-18154/ صحيح مسلم با روايت المسور حديث شماره 4482 الی 4485
[2]. سنن ترمذی، ترمذی، احاديث شماره: 2925- 3658- 3705- 3719 
[3]. مسند احمد، احمدبن‌حنبل، حديث شماره‌ی 11332 / سنن ترمذی، ترمذی، حديث شماره‌ی 3714
[4]. سنن ترمذی، ترمذی، احاديث شماره‌ی 3803-3809/ مستدرك الحاكم، حاکم نیشابوری، ج3 ص 157/ اسد الغابه،ابن اثیر، ناشر:دار الفکر، بیروت، لبنان، ج7، ص 223/ البدايه و النهايه،ابن کثیر، ناشر: دار الفکر، بیروت، لبنان، ج7، ص 254
[5]. سنن ترمذی، ترمذی، حديث شماره‌ی 3805 
[6]. سنن ترمذی، ترمذی، حديث 3813/ مسند احمد حنبل، احمد بن حنبل، حديث 2536- 2751- 2805 
[7]. مجمع الزوائد، هيثمی، ج9، ص 203/ الآحاد و المثانی، ضحاك، ج5، ص 363/ المعجم الكبير، طبرانی، ج1، ص 108 و ج22، ص401/ ذخائر العقبی، محب‌الدین‌ الطبری‌، ناشر:مکتبه القدسی، قاهره، ص39// اسد الغابه، ابن كثير، ج5، ص 526/ الاصابة، ابن حجرعسقلانی، ج8، ص 265/ تهذيب التهذيب، ابن حجر عسقلانی، ج12، ص 392/ خصائص، سيوطی، ج2، ص 265/ كنز العمال، متقی هندی، ج12، ص111/ ميزان الاعتدال، ذهبی، ج2، ص492/ تاريخ مدينه دمشق، ابن عساكر، ج3 ص 156، ج6، ص 219، ج7، ص111
[8]. صحيح بخاری، ج7، ص 65-66، كتاب النكاح/ مسنداحمد، احمد بن حنبل، ج4و5، صفحات:323-328-332/ سنن ترمذی، ترمذی، ج5، ص 698، حديث3869/ مستدرك حاكم، حاکم نیشابوری، ج3، صفحات: 154-158-159/ خصائص النسایی، نسایی، ص36/ كنز العمال، متقی هندی، ج6، ص219 و ج 8، ص315/ الصواعق المحرقه، ابن حجر هیثمی، ص190/ الامامه و السياسه، ابن قتيبه، ج1، ص141
[9]. الامامه و السياسه، ابن قتيبه، ج1، ص 13-14