جنگ
یهودیان در تورات نسبت‌های ناروایی از کشتار زنان و مردان و کودکان را به پیامبران الهی نسبت داده‌اند. رژیم صهیونیستی تمام کشتارها از جنگ با اعراب در سال 1948 تا کشتار در اردوگاه صبرا و شتیلا را همگی با اذن خداوند متعال می‌دانند. قطعاً حمله اخیر رژیم کودک‌کش اسرائیل به بیمارستان المعمدانی در غزه و به خاک و خون کشیدن کودکان نیز برخواسته از همین اعتقاد باطل است.
رأفت، یکی از مهم ترین ویژگی های دین مبین اسلام است که خدای مهربان حتی برای کفار و یا مشرکینی که در جنگ توسط مسلمانان اسیر می شوند، به آن دستور اکید داده است. برخورد عادلانه همراه با رأفت در فرمایشات رسول خدا (ص) و حضرات اهل بیت (ع) نیز بیان و تبیین شده است.
به نقل تاریخ، عده‌ای از صحابه در جنگها فرار کرده و خود نقل کرده‌اند؛ ازجمله عایشه می‌گوید: «هرگاه پدرم ابوبکر روز احد را یاد می‌کرد، می‌گفت نخستین کسی‌که در آن روز فرار کرد و سپس بازگشت من بودم.» و عمر نقل می‌کند: «در جنگ احد شکست خوردیم؛ به همین جهت من پا به فرار گذاشته و از کوه بالا رفتم، گویی که مرا همانند بز کوهی می‌دیدی.»
در بین انسانها متعارف است که در زمان جنگ و بعد از جنگ احکام متفاوتی را بین افراد در نظر می‌گیرند؛ این موضوع در اسلام نیز مورد توجه است. در برخی آیات تصریح به احکامی شده است که مقید به زمان جنگ است و تسری احکام زمان جنگ به بعد آن امری غیر انسانی است که از گروه‌های تکفیری بسیار دیده می‌شود.
شجاعت صفتی است که خداوند متعال به هر کسی عطا نمی‌کند. طبق مبنای اسلام و شیعه، جانشین و خلیفه رسول خدا باید شجاع و دلیر باشد و در نبردهای تن به تن، پا به فرار نگذارد. تمامی این ویژگی‌ها تنها و تنها در حضرت علی نمود دارد که تاریخ به روشنی آن را ثابت می‌کند. لذا اگر کسی باشد که شایسته وصایت و خلافت رسول خدا باشد، آن شخص حضرت علی است.
خاندان بنی امیه خصوصاً معاویه بن ابی سفیان یکی از دشمنان سرسخت حضرت علی(علیه السلام) و اهل بیت پیامبر بود. هر چند در ظاهر اسلام آوردند و آزاد شده پیامبر بودند اما هیچ گاه تابع محض نبودند و همیشه دنبال فرصتی بودند تا از خاندان پیامبر انتقام بگیرند و این امر در زمان خلفا صورت گرفت و معاویه استاندار شام گردید و از همان زمان مخالفت تو با حضرت علی آشکار گردید
وهابیت با اتکا به قدرتهای استعماری و درآمد حاصل از فروش نفت بدون رعایت اصول و قوانین جنگی، به نسل کشی و کشاندن جنگ و خونریزی به درون خانه‌ها، زنان و کودکان بی‌گناه را نیز در کشورهای درگیر به خاک و خون کشیده که نمونه بارز آن قتل عام مردم بی‌پناه میانمار است که متاسفانه مجامع حمایت از حقوق بشر هیچ اقدام بازدارنده‌ای را انجام ندادند.