انحرافات اعتقادی صوفیه
سید احمد نجفی اعتقاد دارد که عظمت امام علی علیهالسلام از امام حسین علیهالسلام بوده است.
بعضی از آموزههای صوفیه در هیئتهای عزاداری، رواج پیدا کرده و عدهای از سخنرانها در منابر این مجالس، به جای بیان معارف حضرات معصومین علیهمالسلام، به شرح کتاب مثنوی میپردازند.
کشف و شهود در بین متصوفه بسیار رواج دارد و ابن عربی در بین متصوفه در این زمینه مشهور بوده و کشف و شهودهای شیطانی در بین شهودهای او کم نبوده است.
ابن عربی یکی از بزرگان متصوفه است که دارای کشف و شهودهای شیطانی است.
خاستگاه اصلی تصوف، آموزههای اهلسنت است؛ به این خاطر بزرگان جریان تصوف خود را وامدار سقیفه بنی ساعده میدانند.
سخنان خداوند در قرآن و روایات حضرات معصومین علیهمالسلام منبع شناخت معارف دینی است و نباید برای شناخت معارف معنوی به سراغ دیگران رفت.
مبانی توحیدی عرفان اهلبیت علیهمالسلام با عرفان مولوی و ابن عربی متفاوت بوده و دو مسیر مجزا از هم هستند.
شمر طبق روایات معتبر مورد لعن حضرات معصومینعلیهمالسلام بوده و کسانی که مورد لعن آن بزرگواران قرار بگیرند، مورد شفاعت قرار نمیگیرند.
تفکرات غالیانه که هیچ پشتوانه دینی ندارد، در بین هیئتهای ما نفوذ پیدا کرده است.
بیشتر تعالیم و آموزههای مکتب تصوف، ریشه در آموزههای اهلسنت دارد.
عدهای بر خلاف مبانی شیعه، برای امیرالمؤمنین علیهالسلام مقام الوهیت و خدایی قائل هستند.
عارف واقعی همچون امام خمینی رحمةاللهعلیه از ستایش و مدح دیگران گریزان بودند، ولی کسانی که به اسم عرفان دکان باز کردهاند، مریدان خویش را به گونهای تربیت میکنند که همیشه ستایشگر آنها باشند و از این امر بسیار استقبال میکنند.
مدعیان عرفان همیشه مریدان خویش را به خود دعوت می کنند و به صورت موزیانه تلاش دارند که نام و یاد حضرات معصومین علیهمالسلام را از زندگی مریدان خویش حذف کرده و یاد خود را جایگزین آن قرار دهند.