زرتشت و باستان‌گرایی
باستانگرایان حتی حاضر به کمترین انتقادی نسبت به یهودیان نیستند. حتی حاضر نشدند جشن‌هایی که به عنوان پوریم (سالروز قتل عام ایرانیان) در اسرائیل برگزار می‌شود را محکوم کنند. تا این حد وابسته به سرویس‌های صهیونیستی هستند.
هر سال، اکثر یهودیان در جشن پوریم (جشن ایرانی‌کُشون) سالروز قتل عام ایرانیان در عصر هخامنشیان را جشن می‌گیرند. اما اینکه چرا برخی نمی‌خواهند خصومت و کینه عمیق اسرائیل نسبت به ایرانیان را باور کنند، بسی جای پرسش است.
به این عکس و عکس‌های مشابه خوب دقت کنیم... یک اتفاق ساده (؟!) در جشن باستانی چهارشنبه سوری! انصافاً اگر چنین اتفاقی در یک مراسم مذهبی رخ می‌داد روشنفکرنماها چه آشوبی به پا می‌کردند!
به ادعای موبدان زرتشتی، چهارشنبه سوری ربطی به زرتشتيان ندارد. می‌گویند چهارشنبه سوری (يوم الاربعاء) مربوط به عرب عصر جاهليت بوده است، و يا در بهترين حالت، تركيبی از سنت‌های بومی ايرانی و سنت‌های عرب عصر جاهلی است. پس چرا عده‌ای با همه وجود می‌كوشند كه اين سنت ناموزون و بی‌محتوا را زنده نگه دارند؟ آيا اين جشن كذايی، توهين به هويت مردم ايران نيست؟
کوروش و هخامنشیان، پارسی بودند و پارس ها جزو قوم آریایی. آریایی ها از جنوب روسیه به ایران مهاجرت کرده بودند. در کتیبه های هخامنشی هم واژگان روسی بسیار بسیار زیاد است. حتی می توان ادعا کرد که زبان پارسی هخامنشی، به زبان روسی نزدیک‌تر است تا زبان فارسی امروزی.
اوکراین همواره در سازمان ملل، ضد ایران رأی داده؛ در کشتار مردم عراق به دست امریکایی ها، شریک جرم امریکا بوده، بارها رفتارهای نژادپرستانه از خود نشان داده؛ مقامات آن بارها گفته اند که اوکراین همان اسراییل است. اما باز هم می بینیم که یک عده دروغگوی مدعی میهن پرستی از اوکراین حمایت می کنند.
سکاهای پَرَدرَیه به قلمرو هخامنشیان تاختند و بارها به قتل و غارت مردم اقدام کردند. شاهنشاه داریوش هخامنشی هم در پاسخ به سرزمین آنان تاخت اما موفقیت چندانی به دست نیاورد. امروز روشن شده که سرزمین سکاهای پَرَدرَیَه، همان اوکراین امروزی است.
در ایران باستان و به ویژه در باور زرتشتی، برخی از جانداران، ذات اهریمنی دارند و برخی ذات اهورایی. برای نمونه در باور زرتشتی، مورچه، قورباغه، لاک پشت و... دارای ذات اهریمنی شمرده می شدند و کشتن آنها و خراب کردن لانه‌ی آنها کردار نیک شمرده میشد.
دیاکونوف مورخ مشهور تاریخ ایران باستان می‌نویسد که در سال دوم میلادی، فرهاد پنجم با مادر خویش موزا که اصالت رومی داشت، عقد ازدواج بست. برخی عقیده دارند که این موضوع حاکی از گسترش زرتشتیگری در سرزمین پارت می‌باشد..
در باور زرتشتیان عصر ساسانی، پسر داشتن، راه ورود به بهشت تلقی می شد. یعنی اگر کسی پسر نداشت، در جهان آخرت نمی توانست وارد بهشت شود یا به سختی می توانست وارد بهشت شود. حتی زرتشتیان، صدقه ای که پس از تولد پسر می دادند، بيش از صدقه ای بود که برای دختر می دادند.
زرتشتیان، نوزرتشتیان، باستانگرایان و ایضاً سلطنت طلبان و حتی گروهک تروریستی مجاهدین خلق (منافقین) از نماد شیر و خورشید استفاده کرده؛ آن را مقدّس، نماد هویت ملی و میراث باستانی ایران می پندارند. اما واقعیت این است که نماد شیر و خورشید، یک نماد باستانی نیست. بلکه اسناد تاریخی نشان می‌دهد که برای اولین بار، تُرکان سلجوقی از این نماد استفاده کردند.
در دین زرتشتی، زن باید روزی 3 بار در برابر شوهر زانو می زد و اظهار بندگی می کرد. سن مناسب برای ازدواج دختران هم 9 سالگی بود. در قوانین زرتشتی عصر ساسانی، مرد حق داشت زن خود را به دوست خود قرض دهد!
خواجه نصیرالدین طوسی، از بزرگترین ریاضی‌دانان و ستاره شناسان تاریخ بشر، سالیانی طولانی، در حوزه‌های علمیه نیشابور، قم، نجف تدریس کرد و پیش از مرگ وصیت کرد که در کاظمین زیر پای امام موسی کاظم و امام جواد (علیهما السلام) دفن و روی سنگ قبرش این آیه قرآن نوشته شود: وَكَلْبُهُم بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ (کهف:18) یعنی همانطور که سگ اصحاب کهف، پاسبان و خادم اولیای خدا بود، من نیز پاسبان مکتب اهل بیت هستم.
در ایران باستان، قتل های ناموسی بسیار رخ می‌داد و حتی به گفته حکیم ابوالقاسم فردوسی، این یک قانون بود که اگر کسی به کمترین بی‌میزان، مرتکب بی‌ناموسی میشد، با دار آویخته، تیرباران، یا حتی در چاه، زنده به گور میشد. کشتن زنان به اتهام اطاعت نکردن از شوهر هم امری رایج و قانونی شمرده میشد.