از رهگذر شریعت حقّه است که سالک به طریقت و آن‌گاه به حقیقت می‌رسد؛ به‌ بیان‌ دیگر، راه رسیدن به حقیقت از شریعت عبور می‌کند و شریعت در همه منازل طریقت و مقامات حقیقت، حضور بالفعل و فعال دارد؛ به همین خاطر است که در عرفان اسلامی شریعت از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده و محورعرفان محسوب می‌شود.

از عجایب قابل تامل فرقه موسوم به عرفان کیهانی، داشتن تضاد کامل با برخی از اصول و مبانی عرفان ناب اسلامی است. جریان عرفان حلقه اگر چه در مواجهه با مخاطبان و عموم مردم وجهه اسلامی به خود گرفته است، ولی در آن سوی این چهره، با تحریف حقایق دینی، در صدد، ترویج نمادهای غیرتوحیدی و مقدس جلوه دادن آن‌هاست.

مسئله آزمایش آخر هم، یکی دیگر از نظریات مطرح شده در عرفان حلقه است که خداوند متعال را از جایگاه وحدانیت (خدا در وحدت) تا حد انسانیت (خدای در کثرت) تنزل داده و قدرت و عظمت خداوند را از او خلع کرده، در میان تمامی انسان‌ها به طور مساوی تقسیم می‌کند.

طبق اصول عرفان کیهانی، برای جلوگیری از منیت و غرور در طریق عرفان، بهره‌گیری از هر نوع فن و تکنیکی ممنوع بوده و بی‌ابزرای یکی از خصوصیات برتری عرفان حلقه نسبت به سایر معنویت‌ها به شمار رفته است. طاهری می‌گوید:«یکی از تفاوت‌ها وجود فن و تکنیک در سایر عرفان‌هاست که با عرفان اصیل سازگاری ندارد. وقتی فردی به کمک تکنیک، توانایی و قدرتی کسب می‌کند، در نهایت آن را به‌حساب توان فردی و این‌که تکنیک را به‌خوبی به کار برده است، می‌گذارد و دچار غرور و منیت و خودستایی می‌گردد.»

کسی که مدعی معنویت و عرفان است، انتظار آن می‌رود از ابتدایی‌ترین مباحث و موضوعات، مربوط به آن حوزه مطلع بوده و نسبت به آن اشراف داشته باشد. اکثر مدعیان معنویت‌های نوظهور، نسبت به مباحث عرفان و دین از آگاهی و شناخت لازم برخوردار نیستند؛ به همین دلیل گرفتار تحلیل‌ها و برداشت‌های انحرافی در مباحث مربوط به عرفان و معنویت شده و از اصول و الزامات مشخص شده توسط شرع و دین عبور می‌کنند.

مخفی کاری و عدم ادعای کرامت یکی از خصوصیات عارفان راستین است. یک عارف اسلامی هرگز برای رسیدن به اهداف دنیایی، مدعی دارا بودن ویژگی‌های خاص را ندارد. برخلاف مدعیان معنویت‌های نوظهور که با داشتن اندک توانایی ظاهری و اثبات نشده، گوش عالم را کر کرده و در بوق و کرنا می‌کنند که، ای مردم، ای دنیا، بدانید که دوای درد شما همین جاست، پس بشتابید.