خوشا به حال شیعیان بخاطر اقتدا به چنین عناصر پاک و معصومی که بهترین مخلوقات خدا هستند و هم‌ایشان بهترین معرفت را از خدا دریافته و راه صحیح آن را نیز آموزش داده‌اند و بدا به حال صوفیان و عارف‌نمایان تنگ‌نظر که بویی از معرفت الهی نبرده و راهی به خداشناسی نداشته‌اند.

معانی زیادی برای واژه صوفی نقل کرده‌اند و در اینکه تصوف چیست و رسم و رفتار ایشان چیست سخن‌ها رانده شده و قلم‌ها فرسوده گشته است. اما توجه به دیدگاه بزرگان اهل تصوف خالی از لطف نیست، خصوصاً اینکه بدانیم رفتار مدعیان تصوف در زمان حال، با تعریفی که سردمداران صوفیه برای این مسلک داشته‌اند مطابقت دارد یا خیر؟!
با مراجعه به کتب تصوف و نگاشته‌های سران صاحب نام آن، تعاریف مختلفی حول واژه ی تصوف می‌بینیم.

با این تصورات باطل، طبیعی است که حدود و اختیارات قطب چنان بالا باشد که هر عملی را که اراده کرد انجام دهد و بقیه بدون چون و چرا تابع محض وی باشند

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_سومين نحله از نحله هاي حکمت صوفيانه، جنبه يا نظر شناخت حقيقت نهايي، راي و نظر و ديدگاه "اصحاب نور" است. اين مکتب بر آن بود که ذات حقيقت همان "نور يا فکر" است و با اشراق و انديشه مي توان به حقيقت نهايي راه يافت.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ابتدا باید اشاره داشت که از جهتی دانشمندا ن به دو گروه تقسیم می شوند. گروهی به حقیقت این عالم ایمان دارند و می گویند که آنچه بوسیله حواس ما درک می شود به ذات خود قائم است و با زوال ما از بین نمی رود.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مسائل حل نشدندی در تصوف، بحث قطبیت و نقش و جایگاه قطب در اعتقادات و تشکیلات فرقه است. آیا واقعاً فرقه ی صوفیه، اقطاب را امام زمان دانسته اند و نقش قطب در بین ایشان، همان مقام رفیع و بلند امامت در اعتقادات شیعه است؟