إبن حبان از علمای بزرگ اهل سنت است، در كتاب الثقات می‌گويد: «وقتی رسول اكرم (صلی الله عليه و آله و سلم) در اطراف مكه مشغول تبليغ دين اسلام بود، قبيله بنی‌عامره آمدند و عرض كردند كه يا رسول الله! ما حاضريم به تو ايمان بياوريم، به شرطی كه خلافت و جانشينی بعد از تو به عهده ما باشد؟ رسول اكرم فرمود: مسئله تعيين خليفه و امام به دست خداست و هر كس را كه بخواهد امام و خليفه قرار می‌دهد.»

رسم عرب جاهلی در آیین حج، بر این بود که با ورود به شهر مکّه‌ی مکرّمه، حتّی اگر چند ماه پیش از ایّام حج به این شهر وارد می‌شد، به حال احرام باقی مانده و با همان حال در روز 8 ذیحجه لبیک‌ گویان به صحرای عرفات، مشعر و منا رفته و در این مدّت، تا مادامی که مناسک حج، پایان نمی‌یافت از احرام خارج نمی‌شدند که پیامبر بر آن، مهر بطلان زد.

با مروری در کتب اهل سنت به این نتیجه می‌رسیم که از خلفا تفسیر قرآن بسیار اندک نقل شده است. چرا که جهل خلفا به مسائل و معارف قرآن بسیار مشهور است. این مطلب در کتب اهل سنت تصریح شده است. بر این اساس خلفا با آن كه عرب زبان بودند، معناى برخى واژه‌های قرآنی را نمى‌دانستند. مثلًا رواياتى كه در مورد جهل ابوبكر و عمر نسبت به معناى «كلاله» نقل شده، فراوان است.

از تهمت‌هایی که به شیعه نسبت داده می‌شود، این است که شیعه معتقد به تحریف قرآن است. در حالی‌که عقیده شیعه امامیه این است قرآنی که اکنون در دست ماست عینا همان قرآنی است که بر پیامبراکرم نازل شده است و هیچ‌گونه تحریفی در آن صورت نگرفته است. برعکس با رجوع به کتب اهل‌سنت موارد بسیاری می‌یابیم که خلفاء قائل به تحریف بودند.

عایشه جریان حسادتش به خدیجه را چنین بیان می‌کند: روزی پیامبر امر فرمودند که مقداری گوشت برای دوستان خدیجه ببرند. من که از این‌همه محبت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت به خدیجه ناراحت شده بودم با ناراحتی حسادت خویش را اظهار کردم و گفتم: برای خدیجه!؟ حضرت فرمود: من خدیجه را دوست دارم.

ابن عباس مى‏‌گويد: زن ديوانه‌‏اى را به نزد عمر بن خطاب آوردند كه زنا كرده بود. خليفه پس از مشورت با صحابه، امر كرد تا وى را رجم و سنگسار كنند. پس على بن ابى‌‏طالب (ع)‏ سر رسیدند و مانع اجرای آن حکم شدند و فرمودند: در اسلام، تکلیف از دیوانه برداشته شده است. پس عمر بن خطاب آن زن را با امر اميرالمؤمنين آزاد نمود.