یکی از سلاسل صوفیه، سلسله ای است به نام حبیبیه که از سلسله ی شاذلیه (1) منشعب شدند. این طریقت صوفیه بیشترین پیروان را در شمال آفریقا و به ویژه کشورهایی چون مراکش، مصر، سوریه، لیبی و سودان دارد. این فرقه معتقدند که وقتی بنده به درجه ی معرفت رسید و دوست خدا شد و از دوستی دیگران بُرید، قلم تکلیف از او برداشته شده و خطاب امر و نهی از او منقطع می گردد! و از بندگی و قید عبودیت رها می شود! و مقید بودن بر شرع و احکام شرعی بر او حرام می شود! (2) رعایت پنج اصل، خوف ظاهری و باطنی، پیروی از سنت، عدم اعتنا به خلق، تسلیم و رضا، توکل در شادی و محنت، از پایه های اعتقادی این طریقت است (3) که تنها ظاهری از این شعارها حفظ می شود و در عمل هیچ کدام را اجرا نمی کنند.

این ادعای صوفیه مخالف با سیره و روش شخص رسول الله صلی الله علیه و آله و حتی همه ی مسلمانان است. این سخنان که بوی الحاد و کفر می دهد، از حلقوم یک مسلمان خارج نگردیده است زیرا مسلمین هر روز در نماز های یومیه ی خود شهادت به عبودیت و بندگی رسول خدا صلی الله علیه و آله می دهند. کسی که هیچ انسانی نزد خداوند بالاتر از او وجود ندارد و خدا در حقش فرموده است: يـا أَحْمَدُ! لَوْلاکَ لَما خَلَقْتُ الْأَفْلاکَ (4) اى احمد! اگر تو نبودى، جهان را نمى‏ آفريدم. رسول خدا بهانه ی خلقت و اشرف مخلوقات خداوند است. ایشان با تمام عظمت عبد درگاه الهی است که در تشهد نماز می خوانیم: وَأشْهَدُ أنَّ محمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ و گواهی می دهم که محمد (صلی الله علیه وآله) عبد و بنده ی خدا و رسول اوست.

ما در تشهد نماز قبل از اقرار به رسالت، به عبودیت ایشان گواهی می دهیم؛ حال چگونه این ملحدان صوفی، مدعی اند که با رسیدن به درجه ی معرفت تکالیف شرعی از انسان قطع می شود؟! مگر معاذالله، متصوفه از رسول خدا و همه ی عارفان و سالکان راستین بالاتر و مقرّب تر هستند که این گونه از خود رفع تکلیف کرده اند؟ آن ها با این افکار و اعمال تنها در پی راحتی چند صباح دنیا هستند و این که چند انسان کم خرد به ایشان بپیوندد. دیر نباشد که در دادگاه عدل الهی پاسخ گو و مجازات شونده به جهت انحرافاتی باشند که در دین مبین اسلام وارد نموده اند.

پی نوشت :

1- شاذِلیه طریقتی است از تصوف که ابوالحسن شاذلی (۶۵۶ - ۵۹۳) آن را بنیاد نموده است؛ مریدان و پیروان طریقت شاذلیه، شاذلی خوانده می‌شوند.

2- حدیقه الشیعه / انتشارات گلی/ مقدس اردبیلی / ص 578

3- ارزش میراث صوفیه، ص 98 به بعد و طرائق الحقایق، ج 3.

4- الجنّة العاصمة، ص149