معیار وحدت از منظر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله)
پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ قرآن کریم در مورد وحدت، با اشاره به برادری مسلمانان، می‌فرماید: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ.[حجرات/10] در حقيقت مؤمنان با هم برادرند، پس ميان برادرانتان را سازش دهيد و از خدا پروا بداريد، اميد كه مورد رحمت قرار گيريد.»
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) در مورد تقریب مسلمانان با یکدیگر و پرهیز از اختلاف می‌فرمایند: «پیروان دو مذهب با هم اختلاف نمی‌کنند، مگر اینکه یقین داریم یکی از آنها در ضلالت است.»[1]
در جنگ نهروان، عده‌ای از مسلمانان با خروج از دین، بر علیه امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به مبارزه نظامی رو آوردند و با لشکرکشی به مقابله با حضرت پرداختند. امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در پاسخ به تفرقه‌افکنی آنان فرمودند: «خود را ملزم به حضور در سیاهی لشکر کنید، همانا دست خدا با جماعت است. از تفرقه بپرهیزید، زیرا گروه اندک از امت اسلامی گرفتار شیطان می‌شوند، همانطور که عده اندک از گوسفندان گرفتار گرگ می‌شوند.»[2]
اما یک سوال مهم در اینجا پیش می‌آید، چرا امیرالمؤمنین که تاکید بر وحدت و انسجام بین مسلمین دارند، در زمان خلافت ابوبکر با او به مخالفت پرداختند و از سیاهی لشکر مسلمانان، فاصله گرفتند؟[3] در پاسخ به این سوال مهم باید گفت، معیار وحدت از جانب رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، ائمه معصومین (علیهمالسلام) معرفی شده‌اند.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند، «هر کس به علی بن ابی‌طالب (علیهماالسلام) اقتدا کند، هدایت یافته است.» همچنین «پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند، خدایا حق را با علی در هر کجا که او است، قرار ده.»[4]
اما چند سوال مهم، آیا خلفای اهل سنت بعد از شهادت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، با امیرالمومنین (علیه‌السلام) همراه بوده‌اند؟ یا آنکه معاویه با حضرت همراه بوده؟ اگر کسی در مقابل حضرت باشد، آیا در جایگاه باطل است؟
پی‌نوشت:
[1]. ليثى واسطى، عيون الحكم و المواعظ، دارالحديث - قم، چاپ اول، 1376 ش، ص477. «مَا اخْتَلَفَ دَعْوَتَانِ...ضَلَالَةً.»
[2]. سیدرضی، نهج البلاغة (صبحی صالح)، هجرت - قم، چاپ اول، 1414 ق، ص184. «وَ الْزَمُوا السَّوَادَ...أَنَّ الشَّاذَّ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ.»
[3]. «آیا امیرالمؤمنین، پس از پیامبر اکرم (ص) سکوت کردند؟!»
[4]. فخر رازی، تفسير الکبیر، دار إحياء – بيروت، ج1، ص180. « وَأَمَّا أَنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ... مَعَ عَلِيٍّ حَيْثُ دَارَ.»
محمدجواد مهریار
افزودن نظر جدید