حزب التحریر متأثر از افکار سلفی اخوان المسلمین است، که از چند دهه پیش در خاورمیانه و کشورهای اسلامی با هدف احیای اسلام شکل گرفته است. این حزب اگرچه خود را حزب سیاسی می‌داند، اما حزبی ایدئولوژیک است، که با تکیه بر قرآن، احادیث نبوی و سیره خلفا، به تبلیغ و اشاعه آموزه‌های خویش می‌پردازد. این حزب در 1953 به دست شیخ تقی الدین النبهانی، عالم فلسطینی با هدف ابلاغ پیام اسلام به سراسر جهان شکل گرفت.

ویژگی اصلی حزب التحریر و حربه آن‌ها کلام بلیغ و آتشین جهاد است، که همین روش در تهییج جوانان و مؤمنان تا حدودی موفقیت‌آمیز به نظر می‌رسد. حزب التحریر تمام کشورهای اسلامی را که آموزه‌های سیاسی و اجتماعی غرب را پذیرفته‌اند، نظام کفر می‌داند. آن‌ها معتقدند این جوامع به رغم مسلمان بودن، افکار خود را با آموزه‌های غربی و اندیشه‌های قومی، ملی و طایفه‌ای ممزوج کرده‌اند.(حزب التحریر، منهج حزب التحریر فی التغییر، ص3) بسیاری از این اندیشه‌ها در تضاد کامل با آموزه‌های اسلام است، که گرایش به کفر را در پی خواهد داشت؛ مخالفان اندیشه‌های آن‌ها در مورد دموکراسی و حکومت اسلامی را متناقض می‌دانند.

پی‌نوشت:

حزب التحریر، منهج حزب التحریر فی التغییر، ص3
برگرفته از مقاله «حزب التحریر چه گروهی هستند؟»، پایگاه نقد وهابیت