زرتشت و باستانگرایی

بیژن غیبی، تاریخنگار ایرانی ساکن آلمان، با اینکه اقرار دارد حجاب (چادر و پوشیه) در ایران باستان مرسوم بود، اما رضاشاه را به خاطر دستدرازی به زنان ایران و کشف حجاب اجباری میستاید. این نگاه ایشان را میتوان در منظومه رفتاری تاریخنگاران درباری تحلیل کرد. تاریخنگاری دربارگاه و دربار شیاطین...

در تاریخ اسلام، شاهد ازدواجهای سیاسی هستیم، اما فقط این نیست؛ بلکه در تاریخ هخامنشی هم چنین ازدواجهایی فراوان رخ میداد، پیوندهایی به منظور ایجاد اتحاد سیاسی...

«فرهاد چهارم» پادشاه اشکانی، پدر، برادران و همسران خود را کشت و عاقبت توسط پسرش کشته شد. همه این حوادث به علت کسب و حفظ قدرت بود.

جِیمز راسِل (James R. Russell) ایرانشناس نامدار آمریکایی درباره حجاب زنان زرتشتی در دوران باستان مینویسد که از پالمیرا در سوریه، نگارههایی از زنان زرتشتی یافت شده که چادر و پوشیه دارند.

در یک کتیبه مصری، تصویری از داریوش هخامنشی وجود دارد که در حال نیایشِ آنوبیس است. آنوبیس یکی از خدایان مصر باستان، یک سگ بود!

هنگامی که ما از سر خیرخواهی، به انتقاد از برخی آداب و رسوم ایران باستان میپردازیم، عدهای ما را به آریایی ستیزی و دشمنی با ایران متهم میکنند. حال آنکه اگر چنین باشد، پس زرتشت هم یک آریایی ستیز بوده است. چون علیه آداب، سنن و رسومات پیش از خود و حتی علیه خدایان مردم آریایی، قیام کرد.

رسانه سعودی - صهیونیستی ایراناینترنشنال، ادعا کرد که سیر تخریب تخت جمشید، در قرون نخست اسلامی و توسط مسلمانها آغاز شد! اما واقعیت آن است که تخت جمشید، پیش از آنکه اسلام وارد ایران شود، ویرانه بود. در حقیقت، تخریب آن به دست اسکندر مقدونی کلید خورد و همچنان ادامه یافت. چنان که قبل از ورود اسلام به ایران، تخت جمشید ویرانه ای بیش نبود.

مصریهای باستان، سازندگان یک تمدن بسیار بزرگ بودند. اما از جهت اعتقادی و خودشناسی، به غایت افرادی نادان و سطح پایین بودند. چنان که یک سوسک به نام «خِپری» را به عنوان خدای خود میپرستیدند. این برای ما عبرت است که هر جا یک ستون سنگی یا نقشنگارهای دیدیم، آن را حمل بر تعالی اندیشه و باور سازندگان آن نکنیم.

ارتش رژیم صهیونیستی، نام یک ماده سگ را عایشه گذاشت. آیا قصدش توهین به مسلمانانِ سنّی بود؟ پس بهتر است بدانیم که مواردی داریم که یهودیان، نام سگ خود را کوروش گذاشته اند.

تروریستهای تکفیری، پیروان سنت شیطان، به اقتضای طبیعت، دست به هر خباثتی میزنند. در این سوی میدان، پیروان مکتب اهلبیت (ع)، ناگزیرند که بر اساس موازین شرعی و انسانی رفتار کنند و این از سختیهای گام برداشتن در مسیر درست است.

امام علی رحمان؛ رئیس جمهور تاجیکستان، دستور نشر شاهنامه و اهدای آن به خانوادههای تاجیک را صادر کرد. به نظرم این جای خوشحالی دارد. شاهنامه به فرموده رهبر معظم انقلاب، کتاب حکمت الهی اسلامی است. چنان که در مقدمه شاهنامه، نبی اعظم (ص) و امیرالمؤمنین (ع) ستایش شدند.

اغلب جریانها و نشستهای شاهنامهخوانی به بهانه زنده نگه داشتن شاهنامه برگزار میشود اما در حقیقت، آنان در پی زنده نگه داشتن خود هستند. نشان به آن نشانی که هر بخش شاهنامه که به سودشان باشد را بزرگ میکنند و هر بخشی که به ضررشان باشد را خاموش نگه میدارند.

هشتمین نمایشگاه صنایع دستی زرتشتیان در روز 17 آذرماه 1402 خورشیدی در انجمن زرتشتیان شریفآباد مقیم تهران برگزار شد. شوربختانه زنان و دختران زرتشتی، با کنار گذاشتنِ پوشش اصیل خود، یک گام به مرداب «بیهویتی» نزدیکتر شدند.

بسیاری از زرتشتیان، برای وندیداد حجّیت و اعتبار دینی قائل نیستند. اما از سویی، رهبران دین زرتشتی به این کتاب استناد کرده؛ قوانین دینی را از آن استنباط و استخراج میکنند. چگونه این تناقض و تعارض قابل حل است؟ آیا هر جا که به نفع ایشان است، وندیداد را معتبر میشمارند؟