شاپور دوم، شاهنشاه ساسانی به روم تاخت و طبق یک معاهده، شهر نُصَیبین را از روم گرفت، اما هنگامی که مردم نصیبین از معاهده آگاه شدند، سپاه ایران را به شهر راه ندادند، پس لشکریان شاپور، بسیار اهل نصیبین را کشتند و بسیاری را اسیر کردند. آنان نیز ناگزیر، چیرگی و سروریِ ایران را پذیرفتند.

جریان باستان‌گرا، غالباً تصویری آرمانی و زیبا از حکومت ساسانی و دین زرتشتی نشان می‌دهد، اما واقعیت آن است که اختلافات داخلی، حرص و طمع و بَددِلی در حکومت ساسانی بیداد می‌کرد. بهتر است واقع‌بین باشیم. اگر حکومت ساسانی از درون سالم می‌بود، مسلمین نمی‌توانستند آن را در هم بشکنند.

شایعه‌ای منتشر شده که امام حسین (ع) فرمودند ایرانیان دشمنان ما هستند و باید زنانشان را در بازار فروخت و مردانشان را به غلامی گرفت! این شایعه به قدری مُضحِک است که به راستی باید در عقل و شرف سازندگان آن شک کرد. اما به جهت اتمام حجت، پاسخ‌های منطقی ارائه خواهد شد.

در هشت سال دفاع مقدس، جوانان ایران جان دادند، یک وجب خاک ندادند. آنچه به جوانان ما در آن دوران، قوّت می‌داد، روضه امام حسین (علیه السلام) بود. اشک بر امام حسین و بر سر و سینه زدن، سلاح ما بود. پاک‌ترین جوانان تاریخ ایران با همین اسلحه در برابر جهان ایستادند. کسانی که بر ضد عزای حسین، سخن‌پراکنی می‌کنند، خائن هستند. چون جامعه ایرانی را خلع سلاح معنوی می‌کنند. تفنگ پدر را نشکنید...

حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه روایت می‌کند که خسرو انوشیروان به نسخه یک ایرانی حریص و یک یهودی عمل کرد، پشیمان شد. شاهنامه می‌گوید نسخه یهود، سم است. به هوش باشیم. اکنون صهیونیزم، مردم ما را به تحریم انتخابات امر می‌کند. این همان نسخه کشنده است.

یکی از درس‌‌های شاهنامه، بیان ویژگی‌های کارگزار و فرمانروای لایق است. حکیم ابوالقاسم فردوسی می‌گوید: «کارگزار و فرمانروای لایق، کسی است که نسبت به دوستان، مهربان و در برابر دشمنان، سرسخت باشد. قرآن نیز مشابه این سخن را تأیید می‌کند که باید با دشمنان خدا، دشمنی کرد».