دو یهودی صهیونیست پیامی به آیت الله دکتر رئیسی فرستادند و با اقرار به جنایات اسراییل در حق "مردم" ایران، رفتار محبت آمیز کوروش به یهودیان را یادآور شده؛ با لحنی التماس‌گونه از ایشان خواستند که با اسراییل صلح کنند. ما پاسخ می‌دهیم که خودِ کوروش از اعتماد به یهودیان پشیمان شد. اکنون چگونه ما ایرانیان، با یهودیان صهیونیست، صلح کنیم؟ وقتی می‌دانیم که آنان، مردمانی خودخواه، درنده و لعنت‌ شده هستند؟

برخی مدعیند که چاه چهل دختران در فهرج یزد، جایی است که زنان و دختران زرتشتی، خود را درون آن انداختند تا مورد تجاوز عرب‌ها قرار نگیرند؛ در پاسخ می‌گوییم اولاً مردان زرتشتی، خود بیشترین ظلم و بدرفتاری را در حق زنان و دختران خود مرتکب می‌شدند، ثانیاً این چاه محل شهادت زنان و دختران مسلمانی است که از سوی نرهای زرتشتی مورد تعقیب و آزار قرار گرفته بودند.

یکی از رسانه‌های باستان‌پرست، در یادداشتی جنون آمیز با کنار هم قرار دادن چند بیت از اشعار حافظ و با تحلیلی نابخردانه مدعی شد که حافظ، نافرمانی آدم و حوا را ستود؛ پس مسلمان نبود. در پاسخ می‌گوییم، اولاً حافظ مسلمان بود؛ ثانیاً آن چند بیت مذکور، دقیقاٌ اظهار غم و اندوه از نافرمانی آدم و حوا بود.

در قوانین زرتشتی، اگر زن از شوهر نافرمانی می‌کرد، شوهر حق داشت بر بدن زن، داغ بگذارد و او را شکنجه کند. اگر زن، سه مرتبه از شوهر نافرمانی می‌کرد، شوهر حق داشت او را به قتل برساند.

کمبوجیه پسر کوروش، خواهر خود را کُشت. او 12 نجیب‌زاده پارسی را زنده به گور کرد و در تازش به مصر، جسد مومیایی شده‌ی پادشاه مصر را به آتش کشید.

زرتشت، کِی‌گشتاسپ (پادشاه) را به دین خود دعوت کرد. اما او پاسخ داد که من در زندگی‌ام 28 هزار نفر را کشتم و حتی اگر ایمان بیاورم، باز هم خداوند مرا نمی‌بخشد؛ اما زرتشت به او گفت: «تو را نیک باد که آنان را کُشتی.»