پیامبرنمای بهائیت، جهانگیر شدن مسلکش و برقراری صلحی عمومی را پس از جنگ های جهانی و دین گریزی مردم دانسته است! اما از آنجا که بهائیت همواره صلح را از جنگ طلبان و سلطه گران استمداد کرده و به چاپلوسی ستمگران پرداخته، وعده صلحش پس از وقوع دو جنگ جهانی همچنان تحقق نیافته است!

پر واضح است که فرقه بهائیت نزد کشورهایی که در ایجاد و امتداد مسیر آن نقش داشته و دارند، قابل احترام باشد. وقتی جنس حامیان بهائیت و احترام گذارندگان به آن، کشورهای ستمگر و سلطه گر باشند، همان می شود که ملت آزادی خواه و ستمدیده از استعمار (مثل ایران)، از بهائیت بیزار باشد.

عرفان ثابتی در مصاحبه ای از یهودستیزی، انتقاد و عبرت گیری از (افسانه) هولوکاست را لازم دانست. اما با توجه به سابقه و پیوند شوم دو جریان زرسالار یهود و فرقه بهائیت با یکدیگر؛ روشن می شود که چرا شعار نوع دوستی بهائیت، هیچ‌گاه شامل دفاع از مسلمانان نشده و تنها خود را ملزم به دفاع از یهود و صهیونیست می داند.

مبلّغ تشکیلات بهائیت همچون پیشوای خود به مقایسه مدافعین وطن با سگ پرداخته و پیکر پاک شهدا را به دلیل حمایت از فرهنگ حجاب و غیرت، پست تر از مردار سگ دانست. توهین به مدافعان غیرت ملی و خانوادگی توسط بهائیت را باید در راستای گسترش ولنگاری در جامعه و از بین بردن غیرت و در نتیجه سلطه پذیری جوامع اسلامی دانست.

رئیس رژیم صهیونیستی بهائیت را منادی صلح و وحدت معرفی کرد و از وجود مراکز رهبری و اماکن مذهبی این فرقه در اسرائیل ابراز خشنودی کرد! اما در پاسخ به اسحاق هرتزوگ باید گفت که اگر بهائیت اینقدر خوب است، چرا اجازه تبلیغ در سرزمین های اشغالی را به بهائیت نمی دهید و صرفاً از اماکنش درآمدزایی توریستی کرده و آن را به باور صادراتی خود مبدل ساخته اید؟!

تشکیلات بهائیتی که دفاع از همجنس بازی را به بهانه دفاع از مظلوم وظیفه خود می داند، اما در قضیه فلسطین نه تنها خود به انتقاد از رژیم آپارتاید صهیونیستی نمی پردازند، بلکه ایرانی هایی هم که به دفاع از فلسطین اشغالی بپردازند را سرزنش می کند!