پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از دیگر شبهاتی که برخی از اهل‌سنت ( وهابیت ) در مبحث اهل‌بیت به شیعه وارد می‌کنند این شبهه می‌باشد که آیا آیا خبر یورش به خانۀ حضرت زهرا ( علیها السّلام ) صحیح می‌باشد؟

پاسخ:

دلایل روشن و واضحی بر این رو یداد تاریخی وجود دارد که نمی‌‌توان همه آنها را در اینجا بازگو کرد. فلذا به صورت اختصار به آنان اشاره می‌کنیم؛ ولی ابتدا باید به بررسی ریشه‌ی آن بپردازیم: بعد از وفات پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله وسلم ) عده‌ای به زور با ابوبکر بیعت کردند، حضرت امیر ( علیه السّلام ) در دفاع از حق خود از انصار و یاران رسول خدا طلب یاری نمودند هیأت حاکمه از این وضع احساس خطر کرد و در صدد بر آمد تا با هجوم به خانۀ حضرت زهرا ( علیها السّلام ) ارکان حکومت خود را محکم کنند.

محدثان و مورخان واقعۀ هتک حرمت خانۀ حضرت زهرا ( علیها السّلام ) را به دو نحو بیان کردند، گروهی فقط تصمیم خلافت را بر هتک حرمت نقل کرده و از عملی شدن آن چیزی نگفته‌اند؛ که در رأس آنان، ابن ابی شیبه مؤلف کتاب« المصنف » قرار دارد که از مشایخ بخاری است.

1. ابن ابی شیبه در کتاب المصنف، این رویداد را با سند صحیح چنین نقل می‌کند:

«هنگامی که مردم با ابی‌بکر بیعت کردند، علی و زبیر در خانه فاطمه ( علیها السّلام ) با او به گفتگو و رایزنی می‌پرداختند. زمانی که این مطلب به گوش عمر بن خطاب رسید، به خانه فاطمه ( علیها السّلام ) آمد و گفت: ای دختر رسول خدا، به خدا قسم محبوب‌ترین فرد نزد ما پدر تو است، و بعد از پدر تو خود شما، ولی به خدا سوگند این محبت، مانع از آن نیست که اگر این افراد در خانه تو جمع شوند، دستور دهم خانه را بر سر آنها به آتش بکشند. این جمله را گفت و بیرون رفت. وقتی علی ( علیه السّلام ) و زبیر به خانه بازگشند حضرت به علی (علیه السّلام ) و زبیر گفت:عمر نزد من آمد و سوگند یاد کرد که اگر تجمع شما در این خانه تکرار شود خانه را بر سر شماها خواهد سوزاند، به خدا سوگند او آنچه را که قسم خورده انجام می‌دهد ».[1]

علاوه بر ابن ابی شیبه، گروهی دیگر نیز همین راه را در پیش گرفته و تنها تصمیم بر هتک حرمت را نقل کرده‌اند، که می‌توان به افرادی همچون بلاذری در کتاب انساب الاشراف و طبری در تاریخ او اشاره کرد.

ولی گروهی دیگر، با شهامت بیشتر سخن گفته و از حقایق پرده برداشته‌اند و به عملی شدن هتک حرمت تصریح کرده‌اند. که در این میان به افراد زیر می‌توان نام برد:

1. ابو عبید در کتاب الأموال، ص 195.

2. محمد بن سعد در کتاب الطبقات الکبری، ج 8، ص 27.

3. ابن عبد ربه در العقد الفرید، ج 4، ص 263.

4. مسعودی در مروج الذهب، ج 2، ص 301.

5. ابن عساکر در مختصر تاریخ مدینة دمشق، ج 13، ص 222، چاپ دارالفکر.

6. شمس الدین ذهبی در تاریخ الاسلام، ج 3، ص 117 ـ 118.

این صحنه تاریخی، بازگو کننده دو چیز است:

1. اخذ بیعت برای خلیفۀ اوّل، با تهدید و ارعاب صورت گرفته و آزادی و انتخابی در کار نبود.

2. سوزاندن خانۀ دخت گرامی پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم )، برای دستگاه خلافت چندان مهم نبود.[2]

منابع:
[1]. مصنف ابن ابی شیبه: 8 / 572.
[2]. کتاب راهنمای حقیقت آیت الله شیخ جعفر سبحانی، 434 ـ 441.