اخبار اهل سنت
عبدالحمید در سخنرانی خود ادعا کرده است که من زندگی علمی خود را از پادشاهی و رهبری بیشتر می‌پسندم، ولی اقدامات او نشان از تلاش وی در دیده شدن و جلب توجه دارد؛ از هر گوشه‌ای از کشورمان یکی از عالم‌نمایان اهل سنت که حتی برخی نیز مجرم و سابقه‌دار هستند، داعیه‌دار رهبری عبدالحمید شده‌اند. این افراد، عبدالغفار نقشبندی، گرگیج و حسن امینی هستند.
رئیس جمهور مشاور خود در امور اهل سنت را از علمای شافعی کردستان به نام «ماموستا عبدالسلام کریمی» قرار داد؛ مولوی عبدالحمید در دفاع از اهل سنت غرب کشور انتقادات شدیدی کرد؛ در واکنش به این سخنان علمای اهل سنت کردستان دو بیانیه صادر کرده و گفتند مردم عزیز کردستان، قیّم نمی‌خواهند و خطاب به عبدالحمید سفارش کردند از جاده انصاف خارج نگردد.
عبدالحمید در سخنانش گفته است: «اعتقاد من این است که عالم در رأس کار نرود؛ بگذارید هر کسی تخصصی دارد، او برود. ...» و در کلامی متناقض در همان سخنرانی گفته است: «ولی امر نمی‌تواند امر خدا را تعطیل کند؛ باید در چارچوب شریعت اسلام عمل کند و تار مویی نمی‌تواند از شریعت عبور کند.» ولی نگفته اگر غیر عالم در رأس کار قرار گیرد، چگونه می‌توان به وی گفت که باید در چارچوب شریعت عمل کنی؟!
عبدالحمید در راستای انتقادات هفتگی خود، به عنوان نکته جدید به دیدار رهبر انقلاب با مداحان پرداخته و این دیدار را مذمت کرده است؛ او در پی گرفتن حق السکوت و هزینه ریخت و پاش‌های خود است که در انتخابات گذشته تأمین نشده است.
عبدالحمید در راستای انتقادات هفتگی خود، به عنوان نکته جدید به دیدار رهبر انقلاب با مداحان پرداخته و این دیدار را مذمت کرده است؛ عبدالحمید می‌کوشد که جایگاه خیالی سابق را برای خود با پرچم‌داری در قضیه اغتشاشات احیاء کند و به عنوان رهبر اهل سنت ایران مورد توجه قرار گیرد.
عبدالحمید بدون فهم علت دیدار رهبر انقلاب با مداحان، آن را جلسه ای بی‌فایده نسبت به مشکلات کشور عنوان کرد و گفت این مشکلات با مداحان حل نمی‌شود، بلکه نیاز به مغز متفکر و صاحبان تجربه و افراد دلسوز است؛ او نمی‌داند که با سفارشات رهبر انقلاب به مداحان در این جلسات، مداحان در معرکه‌های حساس کشور می‌توانند نقش عظیمی ایفا کنند.
شبکه‌های ماهواره‌ای وهابی با تحریک اهل سنت ایران، آنان را دعوت به قیام می‌کنند؛ در بالای صفحه نمایش شبکه، روزشمار انقلاب قرار داده‌اند. آنان خود می‌دانند که این نظام به حدی مقتدر است که این اغتشاشات در برابر آن همانند خاموش کردن خورشید با دهان است و مشغول کردن نظام به این قضایا برایشان کافی است.
عبدالحمید در نمازجمعه اخیر با اشاره به نبود آزادی در ایران و ظلم به مردم به عنوان یکی از مشکلات ملت ایران، اتهاماتی را مطرح کرد که ظلم‌های شدیدتری نسبت به موارد مطرح شده، توسط معاویه در زمان خلافت امیرالمؤمنین(ع) و سلطنت بیست ساله‌اش صورت گرفته است؛ گویا عبدالحمید به عملکرد معاویه اعتراض دارد.
عبدالحمید در سخنرانی نمازجمعه هر هفته دست به انتقاد از نظام اسلامی می زند. وی در این هفته، با سوژه ای جدید سعی در تحریک احساسات دارد و قصد دارد با حمایت از اقلیت‌های مذهبی، نظر آنان را جلب کرده و صف خود را در مقابل حکومت اسلامی مستحکم جلوه دهد. وی در این سخنرانی هم تشویش اذهان عمومی کرده و هم خلاف نظر فقهی مذهبش برای رضایت مخالفین اسلام سخن گفته است.
یکی از شبکه های ماهواره ای وهابی، به دنبال اسطوره سازی از عبدالحمید است و قصد دارد وی را به عنوان رهبر مخالفین مطرح کند؛ در حالی که ماهیت اغتشاشِ 100 روز قبل، ماهیت ضد دینی داشت و آنان از رهبر دینی که نمونه عملی کار او عملکرد طالبان و عربستان است متنفرند.
عبدالحمید در سخنرانی نمازجمعه هر هفته دست به انتقاد از نظام اسلامی می زند. وی در این هفته، با پرداختن به حقوق زنان در جهت مخالفت با نظام اسلامی و خوشایند دیگر اعتشاشگران، سخنانی بیان کرده که عملکرد و سخنان خودش برخلاف این گفته‌هاست؛ او باید پیشنهاد خود را به کشورهای دوستش (افغانستان و عربستان) توصیه کند که حقوق زنان در آن کشورها رعایت نمی‌شود.
عبدالحمید در سخنرانی نمازجمعه هر هفته دست به انتقاد از نظام اسلامی می زند؛ وی در این هفته به جمهوری اسلامی، اتهام زده که کودکان را اعدام می‌کند که خلاف شرع است؛ در حالی که چنین اتفاقی در ایران نمی‌افتد و این قول کذب، مصداق تشویش اذهان عمومی است و مجازات دارد. ولی دقیقاً در عربستان این حکم خلاف شرع اتفاق افتاده است.
عبدالحمید حدود سه ماه است در آتش اغتشاشات می دمد و در موقعیتی قرار گرفته که نمی تواند دست از انتقادات هفتگی خود علیه حکومت اسلامی بردارد؛ وی گمان می‌کند نظام جمهوری اسلامی از بین برود، حکومت به دست او خواهد افتاد و چون در فقه حنفی اقامه نماز جمعه، تنها توسط سلطان یا مأموری از جانب سلطان جایز است، گرگیج را مأمور به خواندن نمازجمعه کرده است.
جمهوری اسلامی ایران با الگو گرفتن از پیامبر (ص) در رفتار با منافقان، اگر دشمنی آنان مخالفت صِرف باشد و تشکیلاتی و سازماندهی شده نباشند، سیاست مدارا و مماشات را پیش گرفته، در غیر این صورت همانند حضرت که در قبال مسجد ضرار و خانه تیمی منافقان در زمان جنگ تبوک، مماشات نکرده و با قدرت، عمل کردند؛ سیاست نظام نیز می‌تواند متفاوت باشد.