قانون جذب روی یکی از ویژگی‌های منحصر به نوع انسان دست گذاشته، اما به درستی آن‌را نشناخته و با توهمات پوچی آمیخته است. بنابراین چون واقعیتی را می‌گوید، که فطرتا انسان‌ها با این واقعیت آشنا هستند، به آن اعتماد می‌کنند؛ ولی چون آن واقعیت را تحریف کرده، به خرافه پوچ تبدیل شده است.

راز قانون جذب، مخدّری فکری است که مردم را در اوهام و آرزوها فرو می‌برد، تا دزدان هوشیار، با آسودگی، تمام هستیِ مردم را به تاراج برند. اگر قانون جذب از سوی مردم جهان پذیرفته شود، آن‌گاه هیچ نیرویی برای مقابله با ظلم و ستم در جهان باقی نخواهد ماند و آن‌چه باقی می‌ماند، پلیدی، ستم و تباهی است و مردمی که هر روز چشم بر هم می‌گذارند...

چیزی که در قانون جذب اهمیت ندارد ارزش‌های انسانی و اخلاقی است. کائنات به این نگاه نمی‌کنند که شما انسان مهربانی هستید یا نه، خوددارید یا نه، راست‌گویید یا نه، مهم این است که آرزوی‌تان را باور و تجسم کنید. حتی اگر آرزو دارید که اسلحه‌ای بسازید و با آن مردم بی‌گناهی را بکشید، قانون جذب به شما نه نمی‌گوید، هرچه بخواهید پاسخش آری است و راه را به شما نشان می‌دهد.

خدا از نگاه قانون جذب تأثیر زیادی ندارد. او قانونی را به نام جذب در دنیا قرار داده و به واسطه این قانون، همه‌ی قدرت نامحدود را به انسان واگذار کرده است. انسان با خواستن و تصور خود می‌تواند هرچه می‌خواهد، به دست آورد. این انسان است که به کائنات فرمان می‌دهد و در این رویدادها خداوند نقشی ندارد، جز این‌که واضع اولیه‌ی این قوانین بوده است.

فیلم راز 2 با این جمله شروع می‌شود: «وقتی افکار روی آب تأثیر گذارند، حالا تصور کن با خودمان چه کار می‌کنند.» چندسالی است که گزارش یک تحقیق مورد استفاده‌های بسیاری قرار گرفته که هیچ کدام ربطی به اصل آن تحقیق ندارد. معروف است که یک محقق ژاپنی به نام ایموتو صداهای گوناگون را در مجاورت آب پخش کرده و تغییرات معنی‌دار را در ساختار مولکولی آن مشاهده نموده است.

قانون جذب به معنای تأثیر قاطع و طبیعی تصویر ذهنی و احساس بر کائنات قابل اثبات نیست و به لحاظ روش‌‍شناسی مشکلات متعددی دارد. نخست این‌که فرضیه جذب به روشنی تعریف نشده است و هرکس از ظن خود آن‌را تفسیر می‌کند. یک تئوری علمی در درجه اول باید به روشنی بیان شود و مشخص باشد که چه ادعایی را مطرح می‌کند و به دنبال بيان چه چيز است.