گاهی شنیده می‌شود که برخی مدعیان آریایی می‌گویند مسلمین، ایران را غصب کردند و حتی ضد اسلام شعار می‌دهند. ما می‌گوییم اگر قرار باشد دنبال غاصب بگردیم، خود آریایی‌ها نخستین غاصب هستند. چون پیش از مهاجرت آریایی‌ها به ایران، اقوام مختلفی در این سرزمین زندگی می‌کردند. اما آریایی‌ها به زور شمشیر، این مردمان را مطیع خود کرده بر داشته‌ها و زمین‌های آنان چیره شدند.

اگر قرار باشد کوروش را در یک کفه ترازو و حمورابی را در کفه‌ی دیگر قرار بدهیم، آنگاه کفه حمورابی سنگینی خواهد کرد. حَمورابی، پادشاه بابِل باستان (در عراق کنونی) بود که حدوداً 1300 سال قبل از کوروش حکومت می‌کرد.

برخی از سگ‌ها وفادارند. اما برخی از سگ‌ها، خائن و بی‌وفا هستند. چنان که داستانهای زیادی در ادبیات فارسی در این باره داریم. همچنین سگ موجودی بی‌رحم و ضعیف کُش است. فرهیختگان ادبیات فارسی نیز سگ را موجودی رذل و بدذات خوانده اند.

برخی از مدعیان آریایی‌ گرایی و وطن‌ پرستی هم در حمایت افراطی و نابخردانه از سگ‌ها وارد گود شده اند. حال آنکه حکیم ابوالقاسم فردوسی بارها در شاهنامه به نقل از بزرگان ایران باستان، سگ را موجودی پَست و رذل و عنوان سگ را «فحش» خوانده است.

برای اینکه بتوانیم ادعا کنیم کوروش در برابر یأجوج و مأجوج، سدّی بنا کرد، ابتدا باید دریابیم که این یأجوج و مأجوج که بودند و در کجا زندگی می کردند و سپس با سند و مدرک، ادعا کنیم که کوروش در برابر آنان سدّی ساخت.

از روایات اهل بیت، گزینه ای که محتمل به نظر میرسد آن است که یاجوج و ماجوج از جن بودند یا مخلوقاتی انسان نما بودند که اکنون در سرزمینی، محبوس اند.