ادامه پاسخ به سلام: من نمیتونم به شما حق بدهم. ولی سعی میکنم درکتون کنم. چون شما (درست یا نادرست) علاقه به ایران باستان) دارید. مثل پسری که عاشق دختری شده و هر چی دیگران بگن که این دختر فلان عیب رو داره، این پسر قبول نمیکنه. چون علاقه داره، نمیخاد قبول کنه که یک وقت اون تکیه‌گاه قلبی آسیب نبینه. خود من اگر به چیزی خیلی علاقه داشته باشم و کسی بخاد ازش عیب بگیره ناراحت میشم. اما در بحث عقیده، نباید احساسات ملی‌گرایی و تعصبات قومی و قبیلگی رو دخالت داد. حرف ما این هست که ازدواج با محارم در دین زرتشتی بوده و تا قرن 3-4 هجری همچنان سران جامعه زرتشتی بر این قضیه اصرار داشتند اما بعدش در اثر غلبه فرهنگی اسلام، این قضیه به حاشیه رفت و به تدریج خاموش شد. و اگر ورود اسلام به ایران نبود، چه بسا خیلی از منکرین امروز، آن وقت در مقام دفاع از این کار و توجیه آن برمیآمدند و میگفتند که این همبستری با محارم واقعا کردار نیک هست