حمایت سازمان ملل و دیگر دول استعماری از بهائیت، همواره و در طول سال‌های متمادی برای کشور ما مشکلاتی را به وجود آورده است. آن‌ها معتقدند که کشور ایران، حقوق شهروندی بهائیان را نقض کرده است. با نگاهی اجمالی به منابع قانون‌گذاری در بهائیت در می‌یابیم که اطاعت از قوانین حکومتی که بهائیان در آن زندگی می‌کنند، امری لازم بر آن‌ها شمرده شده است.

امام خمینی (رحمه الله) بهائیان را کافر و نجس می‌داند و فرموده: نباید به حمام مسلمین وارد شوند. معامله با پیروان این فرقه‌ی ضاله و مضله، طبق فتوای ایشان جایز نیست و باید از آن اجتناب شود. ازدواج با افراد بهائی باطل است و چنانچه شخصی از روی جهل به مسأله، با یکی از آن‌ها ازدواج کند، فرزندان او ملحق به مسلمان هستند...

آیت الله فاضل لنکرانی، بهائیان را کافر و نجس می‌داند و فرموده است: سلام کردن ابتدایی به آنها جایز نیست. ایشان غذای بهائیان را نجس و خوردن آن را حرام دانسته است. ازدواج با بهائیان طبق فتوای ایشان باطل است و هر وقت شخصی متوجه شود که همسر او بهائی شده است باید بدون طلاق و فوراً از او جدا شود و ماندن در نزد او حرام است.

بهاییان به دلیل فتنه‌گری و ایجاد ناامنی و فساد از تحصیل در دانشگاه‌های ایران منع شده اند. نه تنها مسئولین جمهوری اسلامی ایران، بلکه حتی سران بابی و بهائی نیز پیروان خود را از تحصیل علم و دانش، نهی کرده‌اند. علی‌محمد شیرازی، مبشّر بهائیت می‌گوید: «تدریس کتاب‌ها جایز نیست، مگر کتاب بیان (نوشته‌ی خود علی‌محمد)».

آیت الله صافی گلپایگانی، از مراجع عظام تقلید، بهائیان را کافر و نجس می‌داند و ازدواج با آنها را حرام و باطل دانسته است. ایشان آنها را اهل ذمه نمی‌داند و هرگونه ارتباط، دوستی، معاشرت و مجالست با آنها را جایز نمی‌داند. وی شرکت در جلسات بهائیان و خواندن کتب آنها را حرام می‌داند و فرموده: آموزش آنها جایز نیست و بر خلاف مصالح انقلاب اسلامی است.

آیت الله مکارم شیرازی، بهائیان را کافر حربی، نجس و مرتد می‌داند و هرگونه معامله یا کمک به پیروان این فرقه‌ی ضاله‌ی را جایز نمی‌دانند. وی رفت و آمد و رفاقت با افراد این فرقه را ممنوع اعلام کرده و فرموده: تنها در صورتی می‌توان به این رابطه‌ها ادامه داد که امید هدایت آنها وجود داشته باشد. همچنین ایشان ازدواج با آنها را جایز نمی‌دانند.