درباره ي منشاء ايداولوژي بهائيان در باب اتحاد سياسي و مذهبي و زباني و انساني، كه بهاءالله اعلام كرده است، مي توان گفت از اين آيه ي تورات اقتباس و تقليد شده است، كه مي گويد: «خداوند مي گويد: براي من منتظر باشيد، زيرا كه قصد من اين است كه امتها را جمع نمايم و ممالك را فراهم آورم، در آن زمان، زبان پاك به امتها باز خواهم داد تا جمع ايشان اسم يهود را بخوانند و به يك دل و زبان او را عبادت نمايند.» [1] .
و به طور كلي در دينها و مذاهبي مانند يهوديت، مسيحيت، دين زردشت و مذهب شيعه كه در آنها موضوع «مهدويت» و اينكه در پايان جهان شخصي نيرومند و مصلحي برخواهد خاست و جهان را پر از عدل و داد، خواهد كرد، روان بوده است، موضوع اتحاد انساني در حكومت، زبان و مذهب پيش گوئي و آرزو شده است و آن را يكي از وظايف آن مهدي شمرده اند، چنانكه در روايات شيعه، مانند كتاب «حق اليقين» تاليف علامه ي مجلسي و كتاب بحارالانوار او به تفصيل بيان شده است.
بهاءالله هم كه خود را همان مهدي معرفي كرده، مي بايستي كه آن آرزو را اعلام كند تا پيروان بسياري داشته باشد. اما چنين وظيفه اي نه در زمان بهاءالله و نه بعد از او انجام نشد.
و نيز از راه تحقيق مي توان گفت: يكي از منابع بهاءالله در اين ايداولوژي، يعني تساوي حقوق زن و مرد اشتراك و اتحاد جوامع انساني در سياست، زندگي اجتماعي و برقراري حكومت جهاني و همچنين چگونگي تربيت كودكان، كتاب جمهوريت افلاطون و مدينه ي فاضله ي فارابي بوده است.
پاورقي ها: --------------------------------------------------------------------------------
[1] تورات، كتاب صفنياي نبي، باب سوم، آيه ي 8 و 9.