مباحث کلامی
پیامبر اکرم (ص) در مناسبتهای مختلف درباره حضرت علی (ع) احادیث و روایاتی را درباره فضائل علی (ع) متذکر شدند که احدی از صحابه به این فضائل نائل نیامدند. به طوری که در کتب روایی فریقین این احادیث قابل احصاء و شمارش نیست و این حاکی از شخصیتی میکند که در میان اصحاب و حتی افراد عالم بیمانند است و همتایی ندارد.
روایات بسیاری از امیرالمؤمنین در کتب اهل سنت آمده است، اما برخی روایات در کتب دستهی دوم اهل سنت است که در حق آن جفا شده؛ یکی از روایاتی که در سند دسته دوم اهل سنت آمده است منزلت امیرالمؤمنین را میرساند که پیامبر ایشان را با سورهی توحید تطبیق میدهد، اما با این حال همهی اینها نادیده گرفته شده است.
اثبات فاجعهی وحشتناک بعد از رحلت پیامبر و حمله به خانهی دختر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) حضرت زهرا (سلام الله علیها) و اسنادی موجود از کتب علمای اهل سنت که به اقرار خود علمای اهل سنت، حاکی از فاجعهای بزرگ در برههای از زمان بود که اتفاق افتاد و جای هیچ شک و تردیدی را برای احدی باقی نمیگذارد.
خداوند در قرآن کریم میفرماید ای پیامبر تو منذر و بیم دهنده هستی و جانشین تو هادی و نگه دارنده. لذا از این آیه شریفه فهمیده میشود که هدف مهم و نیاز یک جامعه انسانی، خصوصاً در دین اسلام، بودن فردی است که راهنما و هدایت گر بعد از رحلت پیامبر اکرم باشد و این درست همان چیزی است که تعبیر به امام و جانشین میباشد.
کلام عالم سنی درمورد مقام اهل بیت ومهدویت: به هرکه فیض وهدایت از راه قرب ولایت میرسید توسط حضرت علی بوده است چون ایشان نقطه منتهای این راهند ومرکز این مقام، و این منصب عظیم القدر به حضرات حسنین و به ائمه اثناعشر ترتیبا مسلم گشت ودر نهایت حضرت مهدی نیز ظهور خواهند نمود ومعامله این بزرگواران برتر از آن است که توسط احدی اخذ فیض نمایند.
در مورد علم و دانش امیر المومنین، حضرت علی (علیه السلام) در میان تمام فرق و مذاهب اسلامی، هیچگونه اختلافی و نزاعی نیست، و حتی دانشمندان اسلام شناس غربی و شرق عالم هم به این موضوع اذعان دارند، و با صراحت تمام به آن معترفند. کسی که تمام علوم الهی سینه مبارک پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را یکجا از خود حضرتش کسب نمود.
از آنجایی که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خاتم پیامبران الهی است و به همراه این پیامبر معجزات فراوانی بوده، لذا از جمله آن معجزات، کتاب قرآن می باشد. این کتاب محتاج تفسیر و تبیّن است. لذا احادیث فراوانی را پیامبر اکرم در اثبات فضائل و حقانیت و کرامات اهل بیت و جانشینان خود ذیل آیات الهی برای اثبات آنها بیان فرمودند
پیامبر اسلام در برهه ای از زمان، آن هنگام که مسلمانان منسجم تر و قوی تر شده بودند. با اقدامی جالب و موثر بین مسلمین اتحاد و برادری را برقرار نمود و به صورت دو به دو تمام مسلمین را با عقد اخوت نسبت به یکدیگر برادر قرار داد و حتی خودش را هم از این موضوع استثناء قرار نداد و حضرت علی را برادر خود معرفی کرد
فضل بن روزبهان میگوید: حدیث سلسله الذهب، اسنادی است، که اگر بر دیوانه بخوانند شفا یابد و من حقیر بارها به تجربه دریافتم، هرگاه این حدیث را با این اسناد بر مریضی خواندم، خداوند او را شفا کرامت فرمود و اثر سلامت فی الحال در او ظاهر شد. یکی از پادشاهان خراسان وصیت کرد که این اسناد را با این حدیث بنویسند و با او در قبر نهند.
ابن صباغ مالکی از علمای اهل سنت در توصیف امام چهارم شیعیان حضرت زین العابدین (علیه السلام) مینویسد: «اما مناقب او زیادند و مزایایش مشهور، از جمله اینکه هر گاه برای نماز وضو می ساخت رنگش زرد میشد، به او گفته شد این چیست که هنگام وضو بر تو عارض میشود، میفرمود: نمیدانید میخواهم در پیشگاه چه کسی برخیزم».
خدا در قرآن مسلمانان را به متابعت از فرامین خود فرا میخواند و میفرماید که به ریسمان او چنگ زنیم و هرگز متفرق نشویم، تا دشمنان بین ما رخنه نکنند؛ چرا که دشمنان تمام سعی خود را در ایجاد تفرقه بین مسلمین میکنند و سیاست (اختلاف بینداز و حکومت کن) را در دستور برنامه خود دارند و این باعث ناراحتی پیامبر برای امت خود میشود.
معجزه جاودانی و بی بدیل پیامبر اکرم، قرآن کریم است که حقانیت پیامبر برای همگان روشن شود، و این در حالی است که پیامبر در طول 23 سال که در میان مردم زندگی کرد مشغول نشر و معارف قرآن گردید و در این مدت خصوصاً در 10 سال آخر حیات خود قطعاً مشغول به جمع آوری آن بوده است منتها برخی افراد مغرض عقیده دارند که در زمان عثمان جمع آوری گردید
قاطبهی مسلمانان خصوصاً شیعیان، اعتقاد بر عدم تحریف به کم و زیاد شدن کلام الهی دارند و سخن اهل تسنن هم همین است و هرگونه تحریف در قرآن را ردّ میکنند؛ اما تعجب از نوشتار برخی مطالب غیر مستند در کتابهای معتبرشان است که باعث سؤال برای دیگران شده، که چگونه این مطالب در کتب آنها راه پیدا کرده بدون اینکه جواب قانع کنندهای بدهند.
علمای اهل سنت اصحاب پیامبر را عادل و آنها را لایق بهشت میدانند. اصحابی که بعضاً تخلفاتی مانند شرابخوری، زنا، و... داشتهاند. صحابه با تخلفات این چنینی با چه معیار و ملاکی بهشتی میباشند. البته در کنار این اصحاب متخلف، اصحاب واقعی دیگری مانند سلمان و ابوذر و ... وجود داشتهاند که آن قدر نزدیک شدند که نسبت اهل بیتی را کسب کردند