مرتضی اسماعیل‌پور، در طول حدود 4 سال گذشته، فعالیت‌های گسترده‌ای در جهت (به اصطلاح) دفاع از حقوق شهروندان بهائی ایرانی در فضای مجازی داشته است. این فعالیت‌های به اصطلاح حقوق بشری، که با هدف مقابله‌ی نرم با انقلاب اسلامی در ایران صورت می‌گرفت، تا حدی به دور از حقیقت و اغراق‌آمیز بود، که دست آخر، صدای بیت‌العدل حیفا را نیز درآورد!

پیشوایان بهائی، بسیاری از آثار خود را به زبان عربی (آن هم برای مردم ایران زمین) نگاشته‌اند! اما از این عجیب‌تر اینست که تشکیلات بهائیت، اجازه‌ی ترجمه‌ی همین آثار عربی را نیز نمی‌دهد! در نتیجه آیا جز اینست که با ترجمه‌ی کتابی چون «اقدس» و مطالعه‌ی آن توسط بهائیان؛ پیروان بهائیت به سُستی و غیرالهی بودن اساس بهائیت پی خواهند برد؟!

فرقه‌ی بهائیت همواره در تلاش بوده تا با سوءاستفاده از جذابیت زن‌ها، اهداف توسعه‌طلبی خود را به پیش برد. از این‌رو، تشکیلات بهائیت تلاش دارد تا از تمام ظرفیت‌های زنان به نفع خویش بهره برده و لذا استفاده از صدای زنان برای رونق بخشیدن به مجالس ماهیانه‌ی بهائی، کمترین استفاده‌ای است که از جنس زن در تبلیغ بهائیت به کار گرفته می‌شود.

یکی از اساسی‌ترین آموزه‌ی بهائیان که نزد آنان جایگاه والایی دارد، تبلیغ است. سیاستمداران بهائی در این راه دریافته‌اند که بهترین راه برای پیشبرد امر تبلیغ، سوءاستفاده از نقاط ضعف مخاطبین‌شان می‌باشد. از این‌رو مبلّغان بهائی با یافتن نقاط ضعف مخاطب خود، سعی دارند تا خوراک مسموم فکری خود را در روانش جای دهند.

مهم‌ترین اصل ترقی بهائیت که پیشوایان این مسلک نیز تأکید بسیاری بر آن دارند، امر تبلیغ است. اما مانع بزرگی که بر سر راه بهائیت قرار داشته و دارد، تفکرات اصیل اسلامی است. از این‌رو تشکیلات بهائیت، تمرکز تبلیغی خود را بر افراد کم‌اطلاع از دین قرار داده و با سوء استفاده از نقاط ضعف افراد، تلاش برای جذب آنان دارد.

یکی از روش‌های تبلیغی فرقه‌ی بهائیت، جذب جوانان بوسیله‌ی ترویج مفاسد اخلاقی است. در این راستا عبدالبهاء، به عنوان رهبر دینی این فرقه، مبلّغی به آمریکا می‌فرستد و از وی می‌خواهد در تبلیغات خود، از همسرش که چهره‌ای زیبا داشت، استفاده‌ی ابزاری نماید. اما هنگامی که کاشف می‌شود که او به وعده‌ی خود وفا نکرده، از مقامش خلع می‌شود.