طبق اعتقاد مسیحیان، انجیل یوحنا توسط یوحنای حواری نوشته شده است. دلایلی که برای این ادعا مطرح می‌شود، یکی شهادت ایرنئوس از پلی کارپ است و دیگری ادعای خود انجیل یوحنا. نقادان معتقدند که ادعای ایرنئوس معتبر نیست؛ چون در نوشته‌های پلی کارپ چنین چیزی وجود ندارد و قسمتی از یوحنا که مورد استناد مسیحیان است، بعداً به این کتاب اضافه شده.

مسیحیان تبشیری اشکالات مسلمانان به آموزه فدا را به این دلیل که شیعیان به شفاعت امام حسین(ع) معتقدند، وارد نمی‌دانند. این در حالی است که اعتقاد به شفاعت امام حسین(ع) با آموزه فدا تفاوت‌های اساسی دارد. به عنوان مثال شفاعت مختص شخص خاصی نیست، اما فدا مختص مسیح است.

یهودا اسخریوطی، یکی از حواریون است. او بود که مسیح را برای دستگیری، به سربازان رومی شناساند. در مورد عاقبت او در عهد جدید دو روایت مختلف وجود داد. یکی می‌گوید او پشیمان شده و خود را خفه کرد؛ اما دیگری می‌گوید با آن پول مزرعه‌ای خرید و در آنجا مرد. سؤال اینجاست که بالاخره کدام ماجرا واقعی است؟

مسیحیان تبشیری مدعی‌اند الهیات اسلامی معطوف به عمل انسان برای رسیدن به خداست، اما در مسیحیت این خداست که به سمت انسان آمده است. پاسخ این است که ادعای مسیحیان مقدمه اشتباهی دارد که عبارت است از مجازات فرد بی‌گناهی به‌جای انسان‌ها و پاسخ دیگر اینکه در اسلام هم خدا نزد انسان است و نیازی به باور به آموزه فدا و تجسد نیست.

آسیب دیدگان مشکلات خانوادگی، گروه مخالف‌های سیاسی، اجتماعی، معتادان و طردشدگان اجتماعی، افراد شریعت گریز، افراد دارای مشکلات معیشتی، شبهه زدگان دینی و خرافه پرستان طعمه های خوبی برای فرقه‌ها مخصوصاٌ مسیحیت تبشیری هستند. راهکارهای مقابله با جذب فرقه‌ها، مختلف است و عامل اعتقادی، نقشی ضعیف در تغییر دین دارد. نهادهای مسئول در هر بخش باید تلاش کنند تا زمینه‌ها را از بین ببرند.

فساد مالی یکی از چالش‌هایی بود که مسیحیت در قرون وسطا را تهدید می‌کرد. سردمداران کلیسا در این دوره مقامات کلیسایی را به ازای دریافت پول، خرید و فروش می‌کردند. در برخی مواقع خودشان مناصبی را ابداع کرده و به داوطلبان، در ازای دریافت پول واگذار می‌کردند. پاپ پیوس دوم، طی نامه‌ای به این انحرافات اعتراف می‌کند.