خداوند گنهکاران را به سوی حق دعوت می‌کند و نوید زندگی خوب، سوای اعمال گذشته‌ای که داشتند، به آن‌ها می‌دهد؛ نمونه تاریخی آن، اسلام آوردن «وحشی»، قاتل حمزه سیدالشهداء، است که می‌ترسید توبه‌اش پذیرفته نشود، آیه‌ای نازل شد و در رحمت به روی او گشوده شد، ولی برخی علمای اهل سنت، نسبت به شیعه، چنین روشی ندارند، و در مواردی که رفتار آنها را خلاف تشخیص می‌دهند، حکم به عدم قبول توبه و قتل را صادر می‌کنند.

در میراث حدیثی اهل‌سنت دو گونه روایت در باب حکومت حاکم جائر وارد شده است. برخی از روایت بر مساله سرسپردگی بر دستورات حاکم جائر دارد و برخی نیز حاکم جائر را مستحق آتش می‌داند. روایت دسته دوم با آیات قرآن هم‌سو است؛ اما برادران اهل‌سنت روایت دسته اول را برگزیده‌اند.

رسول گرامی اسلام احکام دینش را برای مسلمین روشن ساخت و بعد از ایشان جانشینان حقیقی آن حضرت آن احکام را برای مسلمین تبیین ساختند. لذا اگر از این ذوات مقدسه فاصله بگیریم، قطعا از مسیر واقعی دین خارج می‌شویم و حقایق احکام برای ما روشن نخواهد شد. این همان بلایی است که بر سر مسلمین آمده است و هر مذهبی، دین را با سلیقه خود بیان می‌کند.

مجتهدین نزد اهل سنت به چهار طیف تقسیم می‌شوند. 1. مجتهد مطلق، 2. مجتهد منتسب، 3. مجتهد در مذهب، 4. مجتهد در فتوی و ترجیح، و هر کدام از این مجتهدین به حسب استقلال در رأی، دارای وظیفه‌ا‌ی خاص هستند. اهل سنت بر این باورند، که در حال حاضر فقط مجتهد در فتوی وجود دارد، تا با مراجعه به آرای امام مذهب، مسائل مستحدثه را حل نماید.

در روایات فراوانی وارد شده است که گریه بر اموات جایز است و این روایات به حدّی است که به تواتر رسیده است و علما و فقهای مذاهب اسلامی به همین گونه عمل میکنند و فتوی میدهند لذا جایز و مباح است. هر چند که در نوع سوگواری کردن، بعضاً نظراتشان با هم فرق دارد. اما من حیث المجموع این قبیل عزاداری ها هم مشروع است و هم مورد پسند می باشد

استفاده از فقه عترت در الازهر از هنگامی آغاز شد که آیت‌الله بروجردی کتاب «المبسوط» شیخ طوسی و «المختصر النافع» محقق حلّی را برای علمای الازهر ارسال کرد. از آیت الله قمی شنیده شد که عبدالمجید سلیم، شیخ سابق الازهر می‌گفت: هرگاه می‌خواستم به جلسه افتاء حاضر شوم تا کتاب «المبسوط» شیخ طوسی را مطالعه نمی‌کردم به آن جلسه نمی‌رفتم.