بهاییت یک دین نیست. بلکه یک حزب سیاسی وابسته به استعمار است. سراسر تاریخ این جریان، لبریز از خیانت به ایران و اسلام است. سران بهاییت، چنان خیانتکارند که احمد جمال پاشا (فرمانده نیروی دریایی امپراتوری عثمانی و فرمانروای شامات) برنامه داشت که به تقاص همه خیانت‌ها و خباثت‌ها، سران بهایی را به صلیب بکشد.

اینستاگرام اکنون گستره‌ی حذف پست‌های کاربران را از محدوده‌ی سیاسی به عقاید کشانده و پست‌های نقد فرقه ضاله‌ی بهائیت را نیز حذف می‌کند. کارشناسان دلیل این اقدام یکطرفه شبکه‌های اجتماعی خارجی را بدون توجه به حق آزادی بیان کاربران ایرانی، نبود حضور مؤثر حاکمیت و حکمرانی کشور در فضای مجازی می‌دانند. موضوعی که تاکنون از سوی مسئولان به آن توجه نشده است.

فرقه‌ی ضاله‌ی بهائیت، قبل از انقلاب و در دوران حکومت ستم‌شاهی پهلوی، توانست بسیاری از مناصب بالای دربار را به خود اختصاص دهد و در تصمیم‌گیرهای مملکتی نقش مؤثری را ایفا کند. بعد از انقلاب اسلامی و با برچیده شدن بساط ظلم و منع حضور بهائیان در مناصب حکومتی، بهائیان از طرق دیگر دست به کار شدند و در فتنه‌ی 88 دست آن‌ها بر ملا شد.

تشکیلات بهائی و رسانه‌های معاند در حالی همسو با وزارت خارجه آمریکا به انتشار خبر تعلل در ثبت‌نام دانش‌آموز بهائی در ایران پرداختند که هیچ بهائی در ایران، به دلیل باور به بهائیت، با کمترین محدودیتی مواجه نمی‌شود.

مبلّغان بهائی مدعی‌اند دارالسلامی که خداوند در قرآن وعده داده است، همان شهر بغداد است که بعدها حسینعلی نوری در آن ادعای پیامبری کرده است. این در حالیست که با مراجعه به تفاسیر اهل بیت (علیهم السلام) از این آیه‌ی شریفه در می‌یابیم که مقصود از دارالسّلام بهشت موعود است.

رسانه‌های تشکیلات بهائیت، خبر از صدور قطع‌نامه جدید کنگره آمریکا در حمایت از بهائیان ایران دادند و از آن به عادت سالیانه‌ی نظام آمریکا تعبیر کردند. اما به راستی چرا نظام آمریکایی که کارنامه‌ای سیاه در نقض حقوق بشر دارد، چهل سال بهائیان را بهانه‌ی توجیه فشار خود بر مردم ایران قرار می‌دهد؟! به عبارتی عناصر بهائی در ایران چه سودی برای نظام سلطه‌طلب آمریکا دارند؟!