بیت العدل در مستند خود از عبدالبهاء سعی دارد تا او را به عنوان سرمشق عالمیان معرفی کند! این در حالیست که تشکیلات بهائیت خود به جای الگوی گیری از گفتار عبدالبهاء در دوری از سیاست و اعتراض نکردن به حاکمین، مناصب سیاسی را تصاحب و راه براندازی حکومت های مخالفش را در پیش گرفته است. یا آنجا که در نوع نظام رهبری بهائیت، بر خلاف خواست عبدالبهاء عمل کرده است.

عرفان ثابتی به بهانه ممنوعیت اعلام عضویت در تشکیلات برانداز بهائیت در ایران، بهائیان را بزرگترین کنشگران سیاسی در کشور خواند! اما چگونه کسی که وام دار پیشوایان دروغین و دروغگوی بهائیت است، می تواند جامعه ایران را دروغگو و بهائیان را ساختارشکن معرفی کند؟! و حتی بر خلاف دستور پیشوایان بهائی به کنشگری سیاسی اش افتخار کند؟!

تشکیلات بهائیت در حالی مدعی ممنوعیت کسب و کار پیروانش در ایران می شود که شرکت ها و کارکنان بهائی بسیاری در ایران آزادانه فعالیت دارند. شرکت پارس آزما نمونه ای از فعالیت اقتصادی آزادانه بهائیان در ایران است، بهائیانی که (در واقع یا ظاهر) به نص قانون در توطئه نکردن علیه اسلام و انقلاب پایبندند و به اجرای سیاست های تشکیلات بهائیت در ایران نمی پردازند.

عبدالبهایی که نصّ صریح کتُب الهی (در ماجرای حضرت آدم و حوا) را نادیده گرفته، بر خلاف اصول منطقی مسلّم سخن گفته و حتی شعار مسلک بهائی بر ممنوعیت تأویل و ملاک قرار دادن ظاهر کتب الهی را فراموش کرده؛ در واقع زیربنای اعتقادی مسلکش را زده است.

عناصر تشکیلات بهائی در حالی مدعی دیوارکشی و ممنوعیت ورود به قبرستان بهائیان در تهران شدند که این ادعا توسط مسئولین قبرستان رد شد. اما دیوارکشی در بسیاری از قبرستان ها رایج بوده و با اهدافی نظیر جلوگیری از تجاوز به حریم مجاور صورت می پذیرد. از طرفی سابقه تشکیلات بهائیت در نبش قبر و تخریب قبور بهائیان، لزوم نظارت بر قبرستان آنان را دوچندان می سازد.

تشکیلات بهائیت چگونه می تواند به دروغ، مدعی ممنوع المعامله شدن شرکت پارس آزما بخاطر مدیریت بهائی آن شود در حالی که اگر بهائی بودنش مانع بود، از ابتدا مجوزی دریافت نمی کرد و تاکنون به پیشرفت خود بدون هیچ محدودیتی ادامه نمی داد. اگر مصادیق سیاه نمایی بهائیت علیه ایران پیگیری می شد، شاید امروزه شاهد سیل تهمت های بهائیت به انقلاب اسلامی نبودیم.