پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نقل است که در جریان غزوه خیبر، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بر زانوی حضرت علی علیه‌السلام استراحت می‌کرد، نماز عصر ایشان قضا شد. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله دعا کرد و خورشید کمی بالا آمد تا حضرت علی علیه‌السلام بتواند نماز خود را بخواند. این واقعه معروف به ردالشمس، کرامتی برای امیرالمؤمنین به شمار می‌رود.

ابن‌تِیمِیّه که نمی‌تواند هیچ فضیلتی را برای حضرت علی علیه‌السلام تحمل کند می‌گوید: درست است که افرادی مثل قاضی عَیاضْ و طَحاوی، این روایت را صحیح دانسته‌اند، اما هیچ‌کدام از محققان و علمای حدیث، این روایت را صحیح نمی‌دانند و می‌گویند که این حدیث ساختگی است.

شُعَیب اَرنَئوط، محقق معروف وهابی، در شرح یکی از کتاب‌های طَحاوی نوشته است: چگونه ابن تیمیه، امام طحاوی را به نشناختنِ علمِ حدیث‌شناسی و سندشناسی متهم کرده، در حالی‌که عالمان رجال اهل‌سنت، طحاوی را به «حفظ حدیث»، «عالم به اسناد احادیث»، «آگاه به نقد سندی و متنی احادیث»، و «فهیم نسبت به مشکلات مخفی در احادیث»، توصیف کرده‌اند.

صاحب کتاب «مَعانِی الاخبار» می‌گوید: طحاوی تنها کسی نیست که روایت «رد الشمس» را صحیح دانسته است؛ با طحاوی، بسیاری از امامان حدیث، از قُدَما و مُتَاَخِّرین، موافقت کرده‌اند، و قول طحاوی را بر قول ابن‌تیمیه، ترجیح داده‌اند.

ابن حجر عَسقلانی، بعد نقل داستان ردالشمس در کتاب فتح الباری، می‌گوید: «طحاوی و طبرانی و حاکم نيشابوری و بِيهقی از اسماء بنت عمیس این روایت را نقل کرده‌اند که معجزه‌ی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بوده و ابن‌تیمیه هم که گمان کرده این حدیث، جعلی است، اشتباه کرده است.»

ابن حجر هِیثَمی هم می‌نویسد: «حديث رد الشمس را طحاوی و قاضی عَياض و ديگران صحيح دانسته‌اند و ابوزُرعِه که از استوانه‌های رجالی اهل سنت است، اين حديث را، حدیث خوبی می‌داند؛ پس آن‌هايی که گفته‌اند حديث، دروغ است، اشتباه کرده‌اند..»