طبق روایات تاریخی، فردوسی اهل مِیگُساری بود. او اقرار داشت که نوشیدن مشروب، گناه و معصیت است، اما معتقد بود که شفاعتِ امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) در روز محشر، موجب نجات او از کیفر این گناه خواهد شد. . در تعالیم اسلام، مشروب، دل را تاریک و سخت می‌کند و کسی حق ندارد به امید شفاعت، تن به گناه بدهد، لیکن ما امید داریم که فردوسی، به سبب سختی‌هایی که در راه محبت امیرالمؤمنین (علیه السلام) متحمل شد، مشمول شفاعت محمد و آل محمد (علیهم السلام) شود.