در حدیثی آورده‌اند همسران رسول خدا با واسطه به عدم رعایت عدالت توسط ایشان، بین آنان و عایشه اعتراض کردند و پیامبر به این اعتراض اهمیتی نداد؛ این حدیث جز اهانت به پیامبر و فضیلت‌تراشی برای یکی از همسران پیامبر نیست!

رضاع کبیر مورد پذیرش شیعه نیست؛ مخالفین شیعه در مناظرات، با جدل قصد اثبات اعتقاد شیعه به مَحرمیت از طریق رضاع کبیر دارند و حدیثی را در این زمینه از کتاب کافی نقل می‌کنند و فرض می‌گیرند همسر جدیدی که از همسر قبلی فردی شیر خورده، بالغ بوده، در حالی‌که ازدواج با دختر شیرخوار طبق نظر شیعه و سنی مجاز است و حدیث در مقام بیان شرایط رضاع و سن شیرخوار نیست.

براساس آیه‌ی 26 سوره‌ی‌ نور نمی‌توان حکم کرد که عایشه از زنان با ایمان و با تقوا بوده بلکه مراد از آیه، کلام طیب برای مردم طیب و کلام خبیث برای مردم خبیث است و بنابر قول دیگر مراد از طیبات زنانی که مرتکب فحشاء نمی‌شوند پس نهایت چیزی که آیه به اثبات می‌رساند اینست که زنان پیامبر مرتکب فحشاء نشده‌اند.

در کتب روایی اهل سنت، روایتی وجود دارد که شیرخوردن مرد اجنبی را از زن اجنبی اجازه داده و این امر را موجب ایجاد محرمیت دانسته است؛ عایشه و حفصه، این روایت را مبنا قرار داده و رضاع کبیر را باعث محرمیت می‌دانستند، ولى باقی همسران پیامبر، بر خلاف عایشه و حفصه، این قضیه را موردی و مخصوص سالم می‌دانستند.

نبی مکرم اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) همواره از حضرت خدیجه (سلام‌الله‌علیها) تعریف می‌کردند و وی را بر دیگر مادران مومنین برتری می‌دادند و در باب بزرگی ایشان بسیار سخن می‌گفتند. در نتیجه برترین همسر رسول خدا از میان همسران ایشان ، فقط یک نفر است و دیگری هم در کنار وی نیست .

از احادیث جعلی که در فضایل عایشه نقل می‌کنند، عبارات «ای حمیرا! با من سخن بگو!» «بخشی یا دو سوم از دین خود را از عایشه بگیرید» است که برخی کتب تفسیر و تاریخ اهل سنت، این عبارات را به عنوان روایت، جهت اثبات فضیلت عایشه، ذکر می‌کنند؛ اینها گرچه مشهور است، ولی هیچ سندی ولو ضعیف هم ندارند.