امام زمان
امید، به زندگی انسان، لذت و معنی می بخشد و هر آن چه که آدمی به آن امید دارد از جنس حقیقت باشد این امیدواری بیشتر و در زندگی پر رنگ تر است. وجود امام زمان(عج) حقیقتی است که توجه به آن موجب پویایی و افزایش امید در دل ها می شود.
برخی به روایاتی که خبر از پایان امیدوارکننده دنیا داده‌اند، اشکال وارد کرده، بر این باورند که امکان ندارد که فضل و بخشش امام، موجب نجات دنیا شود؛ زیرا اگر کاری هم صورت بگیرد، به فضل پروردگار مرتبط است و فضل امام جایگاهی ندارد؛ در حالی‌که آیات قرآن، خلاف کلام ایشان را نقل می‌کند.
وهابی‌ها درباره وجود حضرت مهدی (عج) بر این باورند که امامی با اوصافی که شیعه می‌گوید جز موجود افسانه‌ای نیست و به دنیا نیامده است؛ در حالی‌که علمای اهل سنت، به ولادت امام زمان (عج) تصریح کرده‌اند.
اگر نور حضرت مهدی (عج) در زندگی نباشد، هر چه داشته باشی، به زیان توست؛ بیشتر لطمه و آسیب خواهی دید و تازه نمی‌دانی چه استعدادهایی داری و نمی‌دانی، چه باید بخواهی! اما اگر نور مهدویت که همان سیره و روش حضرت است، در زندگیت باشد، همه چیز روشن می‌شود؛ دیگر بن بست و تاریکی، معنا ندارد.
یکی از آیاتی که در قرآن کریم بیان شده، وعده خداوند متعال برای تشکیل حکومت جهانی است. بر اساس روایاتی که در منابع معتبر شیعه بیان شده، از منظر اهل بیت (ع) استخلاف بر روی زمین توسط امام زمان (عج) و اصحاب آن حضرت خواهد بود.
یکی از وعده‌های الهی که در کلمات نورانی اهل بیت (ع) بیان شده، بشارت به وعده الهی خداوند درباره ظهور منجی آخرالزمان (ع) است. در روایاتی که محدثین و علمای شیعه در منابع معتبر از اهل بیت (ع) به ثبت و ضبط آن پرداخته‌اند، بارها به ظهور امام زمان (عج) و تشکیل دولت کریمه و آثار و برکات آن دولت اشاره کرده‌اند.
کسی که خواهان روشنایی در دل تاریکی است، ناچار به استفاده کردن از چراغ است؛ از این جهت، انسان هدایت طلب، باید از نور هدایت ائمه (ع) استفاده کند.
در روایتی امام علی (ع) امید آفرین در آخرت شمرده شده است؛ در پایان همین روایت نیز به تغییر دنیا به دست توانمند امام زمان (ع) اشاره شده است؛ در این صورت، هم امید در دنیا و هم امید در آخرت، اهل بیت (ع) هستند.
روایات زیادی به ولادت امام زمان (عج) و زنده بودن او تصریح دارند؛ همین آموزه که خبر از زنده بودن شخصی (غائب) می‌دهد که قدرت بازسازی معنوی و مادی انسان‌ها را دارد، مایه امیدآفرینی است.
امام صادق (ع) در روایتی که درباره غیبت امام زمان (عج) سخن گفته‌اند، این غیبت را آزمایش شیعیان دانسته و به خواندن دعای خاصی در ایام غیبت، سفارش می‌کنند؛ خوب است که ما نیز بعد نمازها، دست حاجت خود را به آسمان بلند کنیم و از خدا بخواهیم که توفیق معرفت به خودش، پیامبر و امام زمان را به ما عنایت کند که شرط نجات در زمان غیبت، کسب این معارف است.
باور به مهدویت و اندیشه ظهور حضرت مهدی (عج)، بخش مهمی از عقاید اسلامی به حساب می‌آید که بر اساس بشارت‌های پیامبر خدا (ص) میان تمام فرقه‌ها و مذاهب اسلامی، شکل گرفته است.
نظارت حضرت مهدی (عج) به عملکرد ما، به عنوان یکی از زنده‌ترین آموزه‌های مسئله مهدویت، در اندیشه امام خمینی(ره) به صورتی زیبا مطرح شده است.
بر اساس کلمات نورانی و گهربار ائمه معصومین (ع) در هر زمان و دورانی، خدای رحمان رهبران و حجت‌هایی را قرار داده که پناهگاه و ملجأ بی‌پناهان عالم باشند؛ زیرا آنان امید بخش دل‌های غم‌دیده و رنجور کسانی هستند که به انوار مقدسشان پناه برده‌اند.
در طول تاریخ، نزاع میان حق و باطل، صورت‌های گوناگونی به خود گرفته و شکل جدیدتر آن در تقابل جهان مدرنیته با کشور و ملت ایران است. جهان غرب درصدد رفع امید از ملت ایران است؛ باید امید ملت ایران را حفظ کرد و یاد امام زمان (عج) را به عنوان امید بشریت زنده نگه داشت.