خواب نما شدن اتباع احمد بصری
بعضی از اتباع احمد بصری اشکال میکنند که اگر خواب حجت نیست چرا اهلبیت (علیهمالسلام) ایمان کسی که با خواب به آنها اعتقاد پیدا کرده بود را میپذیرفتند و او را توبیخ نمیکردند که خواب حجت نیست و تو باید با دلیل و برهان دین را بپذیری؟
در جواب میگوییم؛
اولا: تعداد این افراد بسیار اندک است (به تعداد انگشتان دست) و این نشان میدهد اهلبیت (علیهمالسلام) به طور عمومی این راه را امضا نکردند و بعید نیست که خصوصیتی در آن افراد بوده که آنها را همانگونه پذیرفتهاند.
ثانیا: تمام کسانیکه در زمان معصومین (علیهمالسلام) با خواب دیدن ایمان آوردهاند بعدا به حضور آن معصوم رسیده و صدق خواب برایشان آشکار شده است و حتی بعضی از آنها با اینکه خواب دیده بودند آن را ملاک قرار نداده و خودشان خدمت معصوم شرفیاب شده و ادله و براهین را شنیدهاند و بعد ایمان آوردهاند مانند جاثلیق زمان امیرالمومنین (علیهالسلام).[1]
ثالثا: در میان همان افراد کم هم نیافتیم کسی را که تنها به صرف خواب ایمان آورده باشد بلکه با تکیه بر آیات و نشانههای دیگر و ضمیمه کردن محتوای خواب به آنها، پی به صدق محتوای خوابش برده است.[2]
پینوشت:
[1]. الامالی، شیخ طوسی، مؤسسة البعثة، دار الثقافة،١٤١٤ هـ.ق، ص 220، 221.
[2]. خواب نما، مهدی مجتهد سیستانی، مؤسسه بروج، PDF، ص 333.
إضافة تعليق جديد