«سید مصطفی طباطبایی» یکی از چهره‌های شاخص جریان انحرافی و افراطی قرآنیون است که با رویکرد گزینشی نسبت به آیات قرآن، معتقد است که توسل شرک است؛ طرح این ادعا از جانب «مصطفی طباطبایی» در حالی است که قرآن ما را به توسل امر کرده است.

وهابیت، برای بی‌فایده بودن توسل، به حکایت حضرت موسی (ع) و بلعیده شدن قارون و اموالش متوسل شده‌اند؛ در پاسخ حلی گفته می‌شود، روایت ضعیف بوده و اشکالات محتوایی نیز دارد و پاسخ نقضی به آن، این است که حکایتی دیگر خلاف این گزارش از حضرت موسی نقل شده که حضرت به سائلی گفت اگر حاجتت دست من بود، برآورده می‌کردم، در حالی که خداوند وحی کرد، حاجتش را برآورده نمی‌کنم.

وهابیان در بسیاری از مسائل، با مسلمانان مخالفت کرده‌اند، آنان عقایدی متناقض دارند؛ ازجمله آن عقاید، بحث توسل است. آنان برخی اقسام توسل را جایز خوانده و برخی اقسام را شرک دانسته و هر مسلمانی که معتقد به اقسام غیرمجاز از نظر وهابیت باشد، مشرک خوانده و و خونشان را مباح می‌دانند!

برقعی از چهره‌های جریان «قرآنیون»، با استناد به آیه 80 سوره نمل، سعی دارد توسل را شرک بداند، در حالی که این آیه هیچ دلالتی بر ادعای وی ندارد؛ زیرا خداوند در این آیه کسانی را که تحت‌تأثیر کلام حقّ قرار نمی‌گیرند، مانند مرده می‌داند و مکرر می‌فرماید: شهدا را مرده ندانید، آنان زنده‌اند و به یکدیگر نوید می‌دهند و از رزق الهی کامیارند. زنده‌های سنگدل و لجوج، مرده‌اند و شهیدان که از دنیا رفته‌اند، زنده‌اند.

برقعی از چهره‌های جریان «قرآنیون»، با استناد به آیه 197 سوره اعراف، سعی دارد توسل را شرک بداند؛ در حالی که این آیه شریفه، مربوط به بحث توسل به ائمه(ع) و حاجت خواستن از آنها نیست؛ زیرا به قرینه آیات قبل، مراد از «الذین تدعون من دون الله» جمادات و بت‌های سنگی هستند.

وهابیان استعانت جستن از غیر خداوند را طبق آیه 5 سوره حمد حرام می‌دانند و معتقدند کسی که از غیر خدا یاری طلبد، مشرک است. در پاسخ به این ایراد گفته می‌شود، استعانت جستن (مانند ربوبیت، خالقیت، مالکیت و...) منحصر در خداوند و منشأ همه این امور خدای تعالی است و واسطه غیر مستقل، خدشه‌ای در اعتقاد به انحصار این امور در خداوند وارد نمی‌کند.