ابن قیم جوزیه را رئیس شاگردان ابن تیمیه می‌نامند. او همیشه هم‌نشین استادش بود، تا جایی که حتی به اتفاق ابن تیمیه به زندان رفت، او آن‌چنان در افکار ابن تیمیه محو شد، که دیدگاه تازه‌ای از خود نشان نداد، بلکه بعد از وفات استاد و خلاصی از زندان، به انتشار عقاید ابن تیمیه پرداخت، از این رو باید او را مبلغ افکار ابن تیمیه دانست.

طبق حدیث ثقلین (که صحتش در نزد فریقین مسلم است)، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند که: «همانا من چیزی را بین شما بر جای می گذارم که اگر نگاه دارید و بدان عمل کنید هرگز گمراه نخواهید شد. آن کتاب خدا و عترت من یعنی اهل بیت من است.» در این حدیث پیامبر اکرم به صراحت می‌فرماید، که عترتم از قرآن جدا نمی‌شوند.

وهابیان منکر مسائلی هستند که بعضا به لحاظ وضوح مثل این می‌ماند که انسان خورشید را در وسط روز انکار کند. نمونه‌ی این رفتار انکار اموری چون توسل به ارواح اولیاء الله است که به کرات توسط عوام و بزرگان اهل سنت صورت گرفته و ایشان از این اعمال هم نتیجه‌های فراوان گرفته‌اند. اما وهابیت با وجود این همه موارد باز منکر این امور است.

انسان نمی‌تواند به چیزی اعتقاد داشته باشد و تبعات آن را رد کند. وهابیان نیز به اموری اعتقاد دارند که نتیجه‌ی آن مساوی با مشرک و بدعت‌گذار دانستن کثیری از علمای اهل سنت و حتی کسانی مثل ائمه‌ی مذاهب چهارگانه. مثلاً زمانی که وهابیان بوسیدن قبر پیامبر (صلی الله عليه و آله) را بدعت می‌خوانند، احمد بن حنبل آن را جایز و پسندیده می‌داند.

همه می‌دانیم که وهابیت با ساختن مساجد در کنار قبور مخالفت نموده و نماز خواندن در کنار قبر را نیز مصداق بدعت می‌داند. اما باید بدانیم که نزدیک به 300 پیامبر در کنار خانه‌ی خدا دفن شده‌اند که همه روزه وهابیان در کنار آن نماز می‌خوانند. اگر این کار بدعت است چرا خود مرکتب آن می‌شوید و اگر نیست چرا دیگران را به آن متهم می‌سازید.

وهابیت در حالی جهان اسلام را بدعت گذار می‌خواند که علاوه بر اینکه دلیل محکمی بر مدعای خود ندارد، موارد بسیاری در کتاب و سنت یافت می‌شود که خلاف اعتقادات وهابیت را ثابت می‌کند. و با توجه به معنای بدعت، که اعتقاد به دینی بودن امری است که هیچ دلیلی برای آن در شرع مقدس نیست، آیا نمی توان وهابیت را مصداق بارز بدعت‌گذار معرفی کرد؟