استعمارگران بعد از پدیده بیداری مسلمانان در اثر انقلاب اسلامی، متوجه قدرت تشیع شدند؛ بنابراین برای حفظ منافع و سیطره قدرت خود بر جوامع جهانی به‌خصوص امت اسلام، تفرقه میان مسلمانان را طراحی کرده و با فتنه‌ای شوم، سعی دارند که چهره‌ای سلطه‌جو و قدرت‌‌طلب را از شیعیان در جهان اسلام به نمایش بگذارند.

نظام‌های سلطه‌گر با بهره‌گیری و استفاده ابزاری از عده‌ای افراد جاهل، مانند «یاسر الحبیب»، «حسن الهیاری»، «محمد هدایتی» و ... که در کسوت و لباس روحانیت هستند، سعی دارد که میان شیعه و اهل‌سنت اختلاف و تفرقه ایجاد کند.

«یاسر الحبیب» از چهره‌های شاخص جریان تشیع لندنی، حمایت کشورهای مسلمان از جبهه مقاومت و مردم مظلوم فلسطین را محکوم کرد. وی مدعی شد که باید به کمک شیعیان شتافت، نه اهل سنت فلسطین؛ البته این یک دروغ بزرگ است که او ادعا کرده، زیرا در ماجرای حمله داعش به مردم عراق، وی نه تنها موضعی به نفع شیعیان نگرفت، بلکه علیه علمایی که فتوای جهاد در مقابل این گروهک جنایتکار تکفیری صادر کردند، موضع گرفته و به آنان اهانت‌های ناروایی کرد.

دشمنان اسلام برای دستیابی به اهداف استعماری خود در بلاد اسلامی، از نقشه‌های مختلفی استفاده می‌کنند که ازجمله می‌توان به حربه اختلاف‌افکنی میان مذاهب اسلامی اشاره کرد که آن از طریق ایجاد و تأسیس احزاب، فرقه و جریان‌های افراطی و نیز دامن‌زدن به اختلافات مذهبی بین پیروان فرق صورت می‌پذیرد.

تشیع لندنی با سب و اهانت به عایشه (یکی از همسران رسول خدا (ص)) در رسانه‌های عمومی و به شکل گسترده، اسباب اختلاف و تفرقه میان شیعه و اهل‌سنت را فراهم کرده است؛ در حالی که از دیدگاه شیعه، زنان تمام پیامبران، از تهمت زنا و اعمال ناشایست مبرا بوده‌اند.

یکی از شاخصه‌های اساسی جریان افراطی تشیع لندنی، غلو و افراط در مسئله عزاداری و ترویج برگزاری دهه‌های مختلف عزاداری در طول سال در مناسبت‌های مختلف است. انجام این اعمال افراطی، توسط طرفداران این جریان در صورتی است که اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) همواره خود را «نُمْرقه وسطی» یعنی گروه معتدل و دور از افراط‌وتفریط معرفی می‌‌کردند که تندروان باید به‌سوی آنها بازگردند و جاماندگان باید خود را به آنها برسانند.