سران جریان‌های انحرافی تصوف و عرفان حلقه تلاش کرده‌اند تا آموزه عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام را به بهانه‌های صوفیانه، درجامعه شیعه حذف کنند؛ در صورتی که حضرات معصومین علیهم‌السلام که در قلّه‌های عرفان حضور دارند، مردم را به عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام تشویق و ترغیب می کردند.

نورعلی تابنده قطب سابق دراویش گنابادی که خود را ولی خدا و صاحب علوم اهل بیت علیهم‌السلام می‌دانست، کلامی را به امام حسین علیه‌السلام نسبت داده که محققین، آن جمله را شعر شاعری عراقی می‌دانند، که در بین مردم به امام حسین علیه‌السلام نسبت داده شده است.

نورعلی تابنده «قطب سابق دراویش گنابادی» مدعی قطبیت و جانشینی معنوی امام زمان عجل‌الله‌‌تعالی‌فرجه بود، در صورتی که از علم قرآنی و حدیثی بهره بسیار کم داشت؛ به همین خاطر نیز توانایی قرائت صحیح قرآن را نداشت و روایات حضرات معصومین علیهم‌السلام را نیز اشتباه ترجمه می‌کرد.

ملامتیه یکی از فرقه‌ها و شیوه‌های سلوکی در بین متصوفه بوده که آثار سلوکی آنها هنوز هم در بین بعضی فرقه‌های تصوف وجود دارد، استاد مطهری این شیوه سلوکی را خلاف مبانی سلوکی حضرات معصومین علیهم‌السلام دانسته است.

بهائیت و تصوف دارای آموزه‌های انحرافی بسیاری هستند؛ خداانگاری بزرگان، یکی از این آموزه‌‌هاست که به هیچ‌ وجهی با آموزه‌های اسلامی سازگار نیست.

ادعای بابیت یکی از انحرافاتی است که در جامعه اسلامی وجود داشته و بعضی از بزرگان تصوف همچون حلاّج و بعضی از بزرگان بابیت همچون سید علی‌محمد باب، دچار این انحراف بوده‌اند؛ طبق روایات این‌گونه انحرافات، نشان‌دهنده بطلان آن جریان‌ها می‌باشد.