امام خمینی کسی بود که در اقتدا به سرور و سالار شهیدان، خود اسوه‌ی کامل و مجاهدی نستوه بود و عارفی که در بلندای قلّه انسانیت قرار داشت؛ او مردی بود که در شب سیاه ظلم و ستم، پیشتاز در عرصه مبارزه همه‌جانبه علیه مستکبران ایران زمین و ستمکاران عالم قرار داشت و شعار پیروزی خون بر شمشیر را در عصر کنونی سر داد و با همراهی پابرهنگان و مستضعفان جهان، با فریاد «هیهات من الذله» که نسل اندر نسل، با اشک و خون و صداقت در سینه‌ها نگه داشته شده بود تا به او و امثالش برسد را زنده کرد و حکومت ستمشاهی پهلوی که خود نوعی حکومت طاغوت فرعونی زمان بود را سرنگون ساخت. او کسی بود که یادش همیشه در خاطره‌ها زنده می‌ماند و سخنان دلنشین او درباره‌ی نهضت حسینی، مانند این گفتارش که فرمود: «ما هر چه داریم از محرم و عاشورا داریم» دلدادگان کوی حسینی را آگاه می‌سازد و راه پیروزی را برای آیندگان ترسیم می‌کند.
برخی از پندهای عاشورایی و آگاهی‌های حسین گونه ایشان از این قبیل است:
در توصیه به عزاداران حسینی می‌فرمود: «خطبا تلاش کنند که مردم را به مسائل اسلامی، در همه‌ی ابعاد آن سوق دهند، از روضه «تشریح حوادث عاشورا» دست برندارند که ما با روضه زنده هستیم.»[1] و نیز می‌فرمود: «... مردم را مهیا کنید برای فداکاری، همان‌طور که سیدالشهداء این کار را در حادثه عاشورا انجام دادند.»[2] و نیز فرمود: «تا می‌توانید روضه بخوانید و زیاد هم بخوانید... مرثیه و اشعار بخوانید و فضائل اهل بیت پیامبر را بگویید تا مردم مهیا شوند، در صحنه باشند، انمه معصومین (علیهم‌السلام) تمام عمرشان را صرف ترویج اسلام کردند و می‌توانستند سازش کنند و همه چیز برای آن‌ها مهیا بود، اما خودشان را فدای اسلام کردند و با ستمکاران سازش نکردند.»[3] و نیز فرمود: «... در خصوص عزاداری و مجالسی که به نام حسین بن علی (علیهماالسلام) بپا می‌شود، باید بگوییم، ما و هیچ‌یک از دین‌داران نمی‌گوییم که به این اسم، هر کس هر کاری که می‌کند خوبست...»[4] هم‌چنین فرمود: «... عزاداری باید به قوت خودش باقی بماند و چیزهای ناروا که دست اشخاص بی‌اطلاع از مسائل اسلام بوده و به صورت سنت غلط درآمده، کنار گذاشته شود...»[5]

پی‌نوشت:

[1]. صحیفه نور، امام خمینی، انتشارات شرکت سهامی چاپخانه وزارت و فرهنگ ارشاد اسلامی، تهران، ایران، ج21 ص173.
[2]. همان، ج13 ص158.
[3]. همان، ج15 ص204.
[4]. همان، ج15 ص205.
[5]. کشف الاسرار، امام خمینی، کتابفروشی علمیه اسلامیه، تهران، ایران، ص173.