تاریخ اسلام پر است از وقایع و حوادثی که هر کدام از آنان اثرات مثبت و منفی بسیار مهمی را بر جای گذاشته است. یکی از آن حوادث تلخ و دردناک که باعث اختلاف و انحراف شدیدی در میان مسلمانان گردید، افکار شوم و پلید بنی‌امیه بود که در اواسط سده‌ی اول و در سده‌های بعدی به‌وقوع پیوست و دین اسلام را به مذاهب گوناگون تقسیم کرد که از ره‌آورد این فکر شوم چه ضربات و صدمات سهمگین که بر پیکره‌ی دین اسلام به‌وجود نیامد؛ جعل احادیث ساختگی که توسط بنی‌امیه به‌ویژه معاویه صورت گرفت، یکی از این برنامه‌ها برای محو و نابودی این دین الهی بوده است. لذا آن‌قدر احادیث دروغین در فضل و منقبت خلفاء و برخی صحابه معلوم الحال و موارد دیگر نقل گردید که اساس دین اسلام متزلزل شد و هنوز هم بعد از هزار و اندی سال، آثار سوء و منفی آن در بین مسلمین مشهود است. البته هر چند عالمان محدث، تلاش بلیغ کرده‌اند و روایات صحیح را از غیر آن جدا کرده‌اند، اما باز احادیث ساختگی در لابلای کتب فریقین وجود دارد که ازجمله آن روایات، که تهمتی سخیف به پیامبر عظیم الشأن اسلام است و ناجوانمردانه به حضرتش نسبت دادند، این است که پیامبر و شیخین از یک تربت و خاک خلق شده‌اند.
اصل آن روایت جعلی و دروغین با کمی اختلاف در متن حدیث این‌چنین از عبدالله بن مسعود نقل شده است که رسول خدا فرمود: «ما من مولود الاّ و فی سرته من تربه التی خلق منها حتی یدفن فیها، و انا و ابوبکر و عمر-ابن خطاب- خلقنا من تربه واحده و فیها ندفن.[1] هیچ مولودی نیست، مگر این‌که در ناف او از تربتی که آفریده شده، موجود است تا این‌که در آن تربت هم دفن شود، و من و ابوبکر و عمر از یک تربت خلق شده و در آن دفن خواهیم شد.»
این روایت جعلی و ساختگی، از اکاذیب قبیح و از افتراءات سخیفی است که اگر هر صاحب عقل سلیم، اطلاعی از تاریخ اسلام و شرح حال افراد آن داشته باشد، به طور قطع و یقین به این نکته می‌رسد که ابوبکر و عمر بن خطاب تا سال دهم بعثت مشرک و بت پرست بوده‌اند و در قضایای شعب ابی‌طالب و گرفتاری مسلمین شرکت نداشته‌اند.[2] پس چگونه امکان دارد از تربت و طینتی خلق شده باشند که رسول خدا از آن خلق شده است؟!
علاوه بر این‌که اهل سنت می‌گویند، حدیثی از پیامبر اکرم وارد شده است که فرموده‌اند: «انّ النّبی و علیّاً من نور واحد.[3] پیامبر و علی از یک نور خلق شده‌اند.» پس این حدیث دلالت بر قرب امیرالمومنین نسبت به پیامبر اکرم است. فلذا مخفی نیست که بین پیامبر اکرم و شیخین هیچ‌گونه ارتباطی از جهت نسب وجود ندارد، و حدیث مورد بحث دچار اضطراب است؛ ابن جوزی این حدیث را با سند و متن در کتاب خود می‌آورد و تصریح به جعلی بودن و کذب آن می‌کند، او این‌چنین می‌نویسد: «الحدیث الثامن... قال لانّ الله خلقتنی و خلق ابابکر و عمر من تربه واحده و فیها ندفن...[4] ابن عدی می‌گوید: این روایت از ساخته‌های «یعقوب بن جهم» است و مشایخ و اساتید من او را تضعیف کرده‌اند.» ذهبی هم در بطلان این حدیث می‌گوید: «... هذا حدیث موضوع، و قال ابن عدی: البلاء فیه من یعقوب.[5] ... این حدیث ساختگی و جعلی است و ابن عدی گفته مشکل سند آن از طرف یعقوب بن جهم است.»
البته سیوطی تلاش بسیار کرده تا حدیث مذکور را به طرق مختلف حمل بر صحت کند، لذا با ارایه اسناد از طرف بزرگانی همانند: ابن عساکر، ابونعیم اصفهانی، طبرانی، ترمذی، صغانی و... سعی می‌کند به هر وجه ممکنی، این حدیث را صحیح جلوه دهد و از جعلی بودن برهاند.[6] غافل از این‌که در اسناد و طرقی که او به عنوان شاهد می‌آورد، افرادی مثل «عمرو بن عبدالله سبیعی»، «موسی بن سهل»، «احمد بن حسن بن ابان مصری»، «ضحاک بن مخلد (ابوعاصم نبیل)» و... قرار دارند که کذّاب، وضّاع، جعال، غیر موثق، ضعیف هستند.[7]
در نتیجه تو خود از این مجمل کلام مفصل خوان

پی‌نوشت:

[1]. تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج13 ص115 رقم1114. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، دار صادر، بیروت، لبنان، ج2 ص60.
[3]. تحفه اثنا عشریه، دهلوی، افست ترکیا، (طبعه 1408 هجری)، باب 7 ص433.
[4]. الموضوعات، ابن جوزی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج1 ص244. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
الکامل فی ضعفا الرجال، ابن عدی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج8 ص478 رقم2060.
[5]. میزان الاعتدال، ذهبی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج7 ص275 رقم9817.
[6]. اللآلی المصنوعه، سیوطی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج1 ص283. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[7]. میزان الاعتدال، ذهبی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج1 ص224 رقم 329- ج2 ص371 رقم2280- ج3 ص445 رقم3946- ج4 ص193 رقم4596- ج5 ص326 رقم6399.