ملی گرایی
حکیم ابوالقاسم فردوسی می‌گوید: اردشیر بابکان، با خیانت، دروغ و ریختن خون‌های بسیار به حکومت رسید. به راستی آیا می‌توان رفتار اردشیر بابکان را درست و قابل دفاع پنداشت؟
آنچه ما در شاهنامه می‌بینیم، پوسیدگی شاهنشاهی ساسانی از درون است. انتقام‌جویی بزرگان ایران از یکدیگر،اختلافات شَدید، بَددِلی و بدخواهی و... همه باعث شد حکومت زرتشتی ساسانی از درون آسیب ببیند و جنگ نظامی با مسلمین، تنها بخشی از فرآیند سقوط ساسانیان بوده است.
دوران پادشاهی هرمزد، پسر خسرو انوشیروان، آمیخته با حوادث بسیار سخت و دلخراش بوده است. دورانی که ایران، گرفتار جنگ داخلی بود. هرمزد عاقبت به دست درباریان، نابینا و در نهایت کشته شد.
خسرو پرویز در شاهنامه، شخصیتی است مغرور، متکبر، خودخواه و بی‌رحم که برای رسیدن به قدرت، هیچ حد و مرز و هیچ اصل اخلاقی و انسانی نمی‌شناسد. تنها منافع خود را می‌بیند و به هیچ چیز و هیچ کسی وفادار نیست.
حضور در راهپیمایی 22 بهمن، قطعاً موجب اعتلای اسلام و ایران است و عدم حضور، موجب شادی شیاطین. رسانه‌های ابلیس، همواره می‌کوشند که حضور مردم در راهپیمایی‌ها کمرنگ باشد.
بیژن غیبی، تاریخ‌نگار ایرانی ساکن آلمان، با اینکه اقرار دارد حجاب (چادر و پوشیه) در ایران باستان مرسوم بود، اما رضاشاه را به خاطر دست‌درازی به زنان ایران و کشف حجاب اجباری می‌ستاید. این نگاه ایشان را می‌توان در منظومه رفتاری تاریخ‌نگاران درباری تحلیل کرد. تاریخ‌نگاری دربارگاه و دربار شیاطین...
در تاریخ اسلام، شاهد ازدواج‌های سیاسی هستیم، اما فقط این نیست؛ بلکه در تاریخ هخامنشی هم چنین ازدواج‌هایی فراوان رخ می‌داد، پیوندهایی به منظور ایجاد اتحاد سیاسی...
در یک کتیبه مصری، تصویری از داریوش هخامنشی وجود دارد که در حال نیایشِ آنوبیس است. آنوبیس یکی از خدایان مصر باستان، یک سگ بود!
رسانه سعودی - صهیونیستی ایران‌اینترنشنال، ادعا کرد که سیر تخریب تخت جمشید، در قرون نخست اسلامی و توسط مسلمان‌ها آغاز شد! اما واقعیت آن است که تخت جمشید، پیش از آنکه اسلام وارد ایران شود، ویرانه بود. در حقیقت، تخریب آن به دست اسکندر مقدونی کلید خورد و همچنان ادامه یافت. چنان که قبل از ورود اسلام به ایران، تخت جمشید ویرانه ای بیش نبود.
مصری‌های باستان، سازندگان یک تمدن بسیار بزرگ بودند. اما از جهت اعتقادی و خودشناسی، به غایت افرادی نادان و سطح پایین بودند. چنان که یک سوسک به نام «خِپری» را به عنوان خدای خود می‌پرستیدند. این برای ما عبرت است که هر جا یک ستون سنگی یا نقش‌نگاره‌ای دیدیم، آن را حمل بر تعالی اندیشه و باور سازندگان آن نکنیم.
ارتش رژیم صهیونیستی، نام یک ماده سگ را عایشه گذاشت. آیا قصدش توهین به مسلمانانِ سنّی بود؟ پس بهتر است بدانیم که مواردی داریم که یهودیان، نام سگ خود را کوروش گذاشته اند.
تروریست‌های تکفیری، پیروان سنت شیطان، به اقتضای طبیعت، دست به هر خباثتی می‌زنند. در این سوی میدان، پیروان مکتب اهل‌بیت (ع)، ناگزیرند که بر اساس موازین شرعی و انسانی رفتار کنند و این از سختی‌های گام برداشتن در مسیر درست است.
امام علی رحمان؛ رئیس جمهور تاجیکستان، دستور نشر شاهنامه و اهدای آن به خانواده‌های تاجیک را صادر کرد. به نظرم این جای خوشحالی دارد. شاهنامه به فرموده رهبر معظم انقلاب، کتاب حکمت الهی اسلامی است. چنان که در مقدمه شاهنامه، نبی اعظم (ص) و امیرالمؤمنین (ع) ستایش شدند.
اغلب جریان‌ها و نشست‌های شاهنامه‌خوانی به بهانه زنده نگه داشتن شاهنامه برگزار می‌شود اما در حقیقت، آنان در پی زنده نگه داشتن خود هستند. نشان به آن نشانی که هر بخش شاهنامه که به سودشان باشد را بزرگ میکنند و هر بخشی که به ضررشان باشد را خاموش نگه می‌دارند.