باوجود اینکه بینا در کِسوت طبابت بود، اما از عناصر وابسته به حکومت پهلوی به شمار آمده، چنانکه در ساختار این رژیم، مشارکت داشت. بنابراین، طبیعتاً، بینا همانند همقطارانش در طیفِ مورخان سلطنت طلب، در تالیف کتاب موردنظر، تحت تأثیر ساختار سیاسی وقتِ ایران بوده، و ازین رو، کتاب«اندیشه های رضاشاه کبیر» مملو از تملّق و، بعضاً، گزافه گویی‌های بی اساس می‌باشد.

افرادی كه اختراع قاليچه پرنده را به كورش هخامنشی نسبت داده و چنين شايعه‌ای را ساخته و منتشر كرده اند، درباره ملت چه فكری كرده اند؟ از ديد آنان، مردم ايران مشتی درازگوش اند كه با تخيلات و توهمات زندگی می‌كنند؟ عده‌ای ابله و بيمار ذهنی چگونه به خود اجازه می‌دهند كه چنين احمقانه ياوه‌گويی كرده و ملت را مورد تمسخر قرار دهند؟

ماريا بروسيوس از ايران‌شناسان مشهور جهان پيرامون فتح اوپيس به دست كورش كبير می‌نويسد: «در پاييز 539 [پيش از ميلاد]، ارتش كورش به شهر اوپيس در كرانه رود دجله رسيد. او آن شهر را عبرت و نمونه‌ای برای [شهرهایی] كه بخواهند در مقابل او مقاومت كنند، قرار داد. بدين صورت كه او اهالی شهر اوپيس را وحشيانه كشتار و غارت كرد.

علم علاوه بر نفوذ در دیوان‌سالاری کشور، دست به چینش نمایندگان مجلس پهلوی نیز زد و برای این منظور، اقدام به تشکیل کمیته‌ای مخفیانه‌ای کرد که وظیفه‌ی آن، تعیین نمایندگان مجلس بود. فعالیت این کمیسیون غیررسمی و پنهانی در طول دوران سرپرستی عَلَم بر وزارت دربار ادامه داشت و در واقع این وزیر دربار بود که نمایندگان مجلس پهلوی را تعیین می‌کرد.

به راستی كه ايدئولوژی سبب می‌شود شخصيتی مانند لمبرت -استاد دانشگاه باستان‌شناسی بيرمنگام انگليس- اينگونه خود را مضحكه خردمندان قرار دهد و با پيش كشيدن سخنانی بی‌ربط، آبروی علمی خود بريزد. هرچند تأكيد می‌شود كه او، اصل غارتگری و خشونتی كه كورش كبير مرتكب شده را انكار نكرده است.

جا دارد از كسانى كه از سر لجبازى، به رفتار حضرت ايراد مى‌گيرند، سؤالى بپرسيم! اگر شما حاكم مشروع يك جامعه باشيد، و عده‌اى عليه شما جنگ مسلحانه به راه بيندازند؛ و مردم بيگناه را بكشند و به خزانه بيت المال حمله و غارت كنند؛ و شما هم آنان را به برادرى و مصالحه دعوت كنيد، و آنان به جاى پذيرش صلح، نماينده شما –كه غير مسلح براى دعوت به آرامش نزد آنان رفته- را به قتل برسانند، در اين هنگام، شما با آنان چگونه رفتار مى‌كنيد؟!