قرآن تنها کتاب الهی است که از تحریف در امان مانده و به اتفاق همه مذاهب اسلامی هیچ‌گونه خدشه‌ای بر آن وارد نیست. در این کتاب آسمانی آیات فراوانی وجود دارد که در وصف اهل‌بیت عصمت (علیهم السلام) و تخصیصا حضرت علی (علیه السلام) نازل شده است که این ادعا در منابع مهم اهل‌سنت نیز بیان شده است و محدثین بزرگ به این امر اعتراف کردند.

درباره این روایت باید گفت که اولا: یکی از معانی طواف طبق کتب اهل سنت «غائط کردن» است و در این حدیث به همین معنا آمده است، و ثانیا: مناسبت فقرات حديث، ميان ايستاده آب خوردن وبول كردن در آب راكد وگودال‌هايی كه در آن‌ها آب جمع می‌‌شود با ميان قبور، غائط كردن است نه دور گشتن وطواف نمودن بر قبور. این نکته با دقت مشخص می‌شود.

اتحاد بین مسلمانان جهان یکی از ضرورت‌های مهمی است که بین ایشان حائز اهمیت است و بر کسی پوشیده نیست، چرا که اگر این اتحاد وجود داشته باشد، رضایت خدا و رسولش فراهم شده است و از طرف دیگر اگر تفرقه باشد، قطعاً رضایت دشمنان اسلام خواهد بود، اما این اتحاد و تفرقه را هرگز نباید این‌طور فرض کنیم که حقایق تاریخی بازگو نگردد.

مُغِيرَه پيش «ام جميل» رفت و آمد داشت كه زنى از «بنى هلال» بود و شوهرى داشته بود، بنام «حجاج بن عبيد» كه مرده بود.مردم بصره از اين جریان با خبر شدند و آن را وحشت آور شمردند.يك روز كه مغيره پيش آن زن رفت، مراقبان گذاشته بودند و همه كسان كه حاضر بودند رفتند و پرده برداشتند و مغيره را ديدند كه با زن در آميخته بود.

بشر برای رسیدن به کمالات انسانی، همیشه محتاج پیشوایانی بوده است. لذا خداوند متعال، از آغاز خلقت بشر، پیامبرانی را به سوی بندگانش فرستاد تا آنان را به سوی حق و راه هدایت رهنمون سازد. پس از وفات پیامبر، بشر از این لطف الهی محروم نگردید و خداوند متعال، جانشینانی را برگزید تا این حجت‌های الهی، رسالت پیامبر اسلام را ادامه دهند.

لعن به معنای دعا برای دوری از رحمت خداوند، یکی از دستورات قرآنی و روایی است که شیعه و سنی به آن معتقدند. در کتاب‌های معتبر اهل سنت، روایاتی مبنی بر لعن موجود است، که رسول خدا (ص) یا صحابه، ظالمین یا برخی دیگر از صحابه را لعن کرده‌اند. شیعه به پیروی از قرآن و سنت نبوی برخی را لعن می‌کند، ولی دشنام به مقدسات را جایز نمی‌داند.