مباحث روایی
ادعای افضلیت ابوبکر بر سایر مسلمانان، ادعایی واهی است که از جانب مفتی‌های وهابی و متعصبین مطرح می‌شود. با بررسی منابع معتبر تاریخی و حدیثی، خلاف این ادعا اثبات می‌شود. زیرا ابوبکر در سخنانش به عدم برتری و شایستگی خود اذعان کرده است. همچنین خلیفه دوم اهل سنت نیز، انتخاب او را به عنوان خلیفه، امری ناگهانی و باعث پشیمانی دانست.
بخاری با تحریف نحوه‌ی ابلاغ رسالت به نبی اکرم (ص) در روایتی به نقل از عایشه از بی‌اطلاعی حضرت، به این امر مهم اذعان می‌کند. در حالی که قرآن به عهد و پیمان محکمی که از جانب خدای رحمان از انبیاء الهی گرفته شده است، اشاره می‌کند.
وحی و ابلاغ رسالت بر انبیای الهی به نحوه‌ای بوده که هیچگونه خوف و ترس و واهمه‌ای در دل پیامبران ایجاد نمی‌کرد. اما در صحیح بخاری با اشاره به اتفاقات عجیب و غریب از نحوه بعثت رسول اکرم (ص) مطالبی را بیان می‌کند که با روح رسالت و هدف پروردگار عالم در تضاد و تناقض آشکار است. بخاری از عایشه مطالبی نقل کرده که در حقیقت با منطق رسالت و روح نبوت و ظاهر آیات قرآن در تضاد و تناقض است.
در منابع معتبر فریقین، از هجوم غاصبان خلافت به خانه حضرت زهرا (س) و تهدید به سوزاندن خانه از جانب عمر بن خطاب و قسم یاد کردن او به انجام این کار یاد شده است. تهدید به سوزاندن خانه حضرت زهرا (س) از مسلمات تاریخی نزد شیعیان و اهل سنت است.
اگر در منابع تاریخی و روایی اهل سنت بررسی شود، قطعاً به اقرار خلفای اهل سنت در برتری سیاسی و تصدی خلافت ظاهری امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) اذعان شده است. عمر بن خطاب در روزهای پایانی عمر خود، به برتری امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) اشاره می‌کند، اما اکراه او از معرفی حضرت به عنوان خلیفه بعدی مسلمین، سبب می‌شود تا دیگران خلیفه شوند.
ابوحنیفه یکی از ائمه چهار گانه اهل سنت قائل به جواز نوشیدن نبیذ بوده است. این در حالی است که اکثر مذاهب اسلامی معتقدند هر آنچه که مسکر باشد از جانب دین مبین اسلام حرمتش قطعی بیان شده است. آنچه مشخص است ابوحنیفه با بی توجهی به این حکم ضروری در مورد مسکرات، فتوا به حلیت و جواز نوشیدن نبیذ داده است.
تفاوتی که میان حکومت انبیای الهی و جانشینان آنان در رفاه اجتماعی و معیشت مردم، با حکومت‌های غیر الهی وجود دارد، سبب شده تا فقر و ناعدالتی‌های اجتماعی و مشکلات اساسی برای مردم در حکومت‌های غیرالهی، ایجاد شود. اگر امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) بعد از شهادت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به خلافت رسیده بودند، رفاه و خدمات اجتماعی به طور مساوی شامل همه مردم عالم می‌شد.
حدیث دوازده خلیفه حدیثی از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) که خلفای بعد از خود را در دوازده خلیفه منحصر کرده‌اند که همه از قبیله قریش هستند. این حدیث با الفاظ مختلفی درکتب معتبر اهل سنت آمده است و از نظر حدیث‌شناسان اهل سنت حدیثی صحیح است. شیعیان این حدیث را دلیلی بر امامت امامان دوازده‌گانه خود می‌دانند. در بین عالمان اهل سنت نظر واحدی درباره مصداق این دوازده نفر وجود ندارد.
علم الهی، به عنوان یکی از ویژگی‌های مهم برای حاکم اسلامی تلقی می‌شود و به عنوان شاخصه اساسی در حاکمان الهی موجود بوده است. یکی از نشانه‌های انبیا و اوصیای آنان، علم بوده است. اگر خلافت از ابتدا به امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) رسیده بود و این امر از مجرای آن خارج نشده بود، در زمینه علمی چه پیشرفت‌هایی حاصل می‌شد.
با بررسی روایات موجود منابع معتبر اهل سنت، اقرارهایی دیده می‌شود که بی‌ادبی و جسارت عامدانه از آن فهمیده می‌شود. بعضی از علما و محدثین اهل سنت بر این باورند که علم و آگاهی عده‌ای از صحابه، از رسول خدا بیشتر بوده است. این روایات با روح معنای رسالت و با ظاهر و باطن آیات قرآن در تضاد کامل است.
توهین به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به خاطر فضیلت‌تراشی برای خلیفه دوم اهل سنت، جرمی نابخشودنی از جانب پروردگار عالم است که جزای آن خلود در جهنم ابدی است. به نظر علمای اهل سنت، اتفاقاتی در اسلام افتاده است که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از آن اطلاعی نداشته‌اند در حالی‌که صحابه که به واسطه پیامبر، با خدا و دین آشنا شده‌اند، زودتر از ایشان آگاه می‌شوند.
عبدالمنعم حفنی از علمای اهل سنت معاصر مصر، از گستردگی روایات منقول از عایشه شگفت‌زده شده و روایات فضایل حضرت فاطمه ﴿سلام‌الله‌علیها﴾ را مشکوک می‌خواند؛ شیوه برخورد او با روایات صحیح و معتبر، نشانه تعصب او، و غیر علمی است. علمای اهل سنت، نظری مخالف او دارند و بر برتری حضرت زهرا ﴿سلام‌الله‌علیها﴾ بر تمام زنان عالم تصریح می‌کنند.
مظلومیت امیرالمومنین (علیه‌السلام) و غصب خلافت ایشان، داغ سنگین و غم بزرگ در قلوب شیعیان است که هیچ‌گاه آرام نمی‌گیرد؛ اما بیان اتفاقات بعد از شهادت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اثبات آن وقایع از کتب معتبر اهل سنت، به روشنگری در حقانیت و مظلومیت امیرالمومنین (علیه‌السلام) کمک می‌کند.
شیعیان معتقد هستند که خلافت و وصایت بعد از نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فقط متعلق به امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) و اهل بیت ایشان است. در کتب اهل سنت نیز به وصایت حضرت علی و اهل بیت (علیهم‌السلام) بارها اشاره شده است.