امام حسین(ع)
سلطان حسین تابنده در کتاب تجلی حقیقت در اسرار فاجعه کربلا، قائل شده که امام حسین(ع) به خاطر شرائط اضطراری، حج تمتع خویش را به عُمره مفرده تبدیل کرده و از مکه خارج شد؛ اما این کلام او بر خلاف روایات شیعی است که بیان می‌کنند که امام حسین (ع) از ابتدا قصد عُمره مفرده داشته است.
صلاحی، با استفاده از روایتی که مدعی است در منابع اهل‌سنت وجود دارد، امام حسین (ع) را فقط مَظهر اَتَمّ حسن و عشق الهی دانسته، در صورتی که این روایت در هیچ کتاب حدیثی از اهل‌سنت و شیعه موجود نبوده است و باید توجه کرد تمام اهل‌بیت (ع)، مَظهر حُسن الهی هستند.
جملاتی در بین ما منسوب به اهل بیت(ع) مشهور شده است درصورتی که با اندک تاملی این امر روشن خواهد شد که آن کلام از زبان امام معصوم بیان نشده است و نباید آنها را به امام معصوم(ع) نسبت داد.
با توجّه به اینکه امام حسین (ع) یزید را هرگز شایسته این جایگاه نمى دانست و خود را به حق، شایسته ترین فرد براى امر خلافت مى‌دید، با یزید بیعت نکرد و حکومت او را به رسمیت نشناخت.