بدعت دانستن سلام دادن زیاد و اهداء ثواب نماز و قرآن به پیامبر!

  • 1400/03/18 - 17:05
مفتیان وهابی بسیاری از اعمال مسلمانان را بدعت می‌خوانند؛ مثلاً صالح فوزان، زیارت پیامبر و سلام دادن به حضرت و دعا کردن به آن نیّت که آن‌جا به اجابت می‌رسد، بدعت خوانده، و هیئت کبار عربستان، هدیه کردن ثواب و ختم قرآن برای پیامبر اکرم را جایز نمی‌داند، در حالیکه این فتاوا، مخالفت صریح با آیات قرآن است.

در طول تاریخ اسلام، هرگاه این دین خاتم خواست درخشش خود را در میان ادیان دیگر الهی آشکار کند، جهان اسلام با بروز حوادث و وقایعی روبرو گردید؛ یکی از این وقایع ناهنجار در دو سده‌ی اخیر، ظهور فرقه‌ی وهابیت است که مؤسس آن محمد بن عبدالوهاب است. این فرقه به ظاهر اسلامی، از زمان تأسیسش تا به امروز، هیچ‌گاه نخواسته و نتوانسته غیر از تفکر افراطی و خشک خود، دیگران را با هر نوع عقاید و سلایق، به رسمیت بشناسد، در نتیجه این فرقه دقیقاً در بزنگاه‌هایی که فرق و مذاهب اسلامی قصد اتحاد و هم‌دلی و هم‌سخنی داشتند، موجبات تفرقه را فراهم کرده است. این فرقه با حربه‌ی تکفیر، بدعت و صدور احکام و فتاوهای جنجالی در مسایل دینی توسط مفتیان جاهل و سطحی‌نگر خود باعث گردیدند تا همه چیز و همه کس را مورد انتقاد و سرکوب عقاید و افکار پوچ و باطل خود کند که اثرات ویرانگر آن در طول مدت ظهورش تا به اکنون مشهود است.
از جمله این‌که شیخ صالح فوزان وهابی، عضو هیئت افتای عربستان سعودی، طی فتوایی چنین بیان می‌دارد که: «من البدع التی تقع عند قبّه الرسول کثرة التردّد علیه، کلّما دخل المسجد ذهب یسلّم علیه، و کذلک الجلوس عنده، و من البدع کذلک الدعاء عند قبر الرسول او غیرذه من القبور، مظنّه انّ الدعاء عنده یستجاب.[1] رفت و آمد زیاد کنار قبر پیامبر و نشستن در آن‌جا، سلام دادن به آن حضرت و هم‌چنین دعا کردن به آن نیّت که شاید در آن‌جا به اجابت برسد، از بدعت‌ها به شمار می‌آید.»
هم‌چنین هیئت کبار و دائم افتاء عربستان سعودی، در فتوایی دیگر بیان داشتند که: «لایجوز اهداء الثواب للرسول، لاختم القرآن و لاغیره، لانّ السلف الصالح من الصحابه، و من بعدهم لم یفعلوا ذلک، و العبادات توقیفیه.[2] هدیه کردن ثواب و ختم قرآن برای پیامبر اکرم جایز نیست، چرا که سلف صالح از اصحاب پیامبر و دیگران چنین کاری نکرده‌اند و عبادات منوط به بیان و دستور شارع است.»
این‌گونه فتاوا در حالی است که مخالفت صریح با آیات قرآن است؛ آن‌جایی که خداوند می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً.[احزاب/56] به‌درستی‌که خداوند و ملائکه صلوات و درود بر پیامبر می‌فرستند، ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، بر او درود بفرستید و تسلیم فرمان او باشید.» و در آیه دیگر می‌فرماید: «...وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ...[مائده/35] ... به سوی خداوند وسیله بجویید...» لذا ثواب نماز و قرآن خواندن و فرستادن برای پیامبر، در حقیقت تقرب به خداست که پیامبر واسطه این فیض و تقرب است.

پی‌نوشت:

[1]. مجله الدعوة، عدد 1612 ص37.
[2]. فتاوی اللجنه الدائمه للبحوث العلمیه و الافتاء، ج9، ص58، رقم3582.

تولیدی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.