پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ دراویش گنابادی همواره مدعی عدم دخالت در سیاست هستند و سیاست را مانعی برای سلوک خود می‌دانند و قائل‌اند که همان‌طور که اقطاب و بزرگان آن‌ها هیچ‌گاه به سیاست نزدیک نشده‌اند، مریدان آن‌ها نیز نباید به سیاست نزدیک و در آن دخالت کنند. دراویش در کل، سیاست را از دایره طریقت خارج می‌دانند. سلطان حسین تابنده در کتاب خود به این مطلب اشاره می‌کند که ملاسلطان گنابادی سیاست را در دایره شریعت و وظیفه علما می‌دانسته، لذا لزومی به دخالت اقطاب و مریدان آن‌ها در مسئله سیاست نیست، چراکه وظیفه ایشان هدایت و طریقت است.

دیگر اقطاب و بزرگان صوفیه به‌صراحت دراویش را از دخالت در سیاست منع کرده‌اند. محمدحسن صالح علیشاه در کتاب خود در دستوری کلی به دراویش، می‌نویسد: «به کار خود پرداخته و در سیاست دخالت نکنید که مبادا آلت دست و بهانه اجرای مقاصد دیگران گردید.» [1] اما نورعلی تابنده قطب پیشین دراویش گنابادی همچون اقطابی قبلی این فرقه مدعی عدم در سیاست بود، ولی برهمگان روشن است که او سیاسی‌ترین قطب این فرقه بشمار می‌رفت که فعالیت‌های سیاسی زیادی قبل و بعد از انقلاب داشت و هیچ‌گاه خصومتش با جمهوری اسلامی را پنهان نکرد، کما اینکه در اوایل انقلاب به مدت 8 ماه توسط دادگاه انقلاب اسلامی به خاطر فعالیت‌های خصمانه و ضدانقلابی به زندان رفت.

نورعلی تابنده اگرچه بعد از به قطبیت رسیدن در فرقه گنابادی از فعالیت‌های سیاسی خود کاست ولی هیچ‌گاه دست از تمایلات سیاسی خود نکشید تا اینکه در انتخابات سال 88 با حمایت از مهدی کروبی رسماً ورود دراویش به سیاست را اعلام کرد. نورعلی تابنده با پشت پا زدن به سخنان اقطاب و بزرگان سلف خود، اقدام به ورود و حمایت از یک جناح و کاندید خاص در انتخابات کرد، که قطعاً نمی‌تواند این اقدام بدون هیچ‌گونه طمع و چشم‌داشتی باشد. یکی از اهداف نورعلی تابنده در حمایت از مهدی کروبی، استفاده تبلیغاتی برای فرقه خود بود. کروبی می‌توانست با توجه به تریبونی که در ایام انتخاب در دست داشت مهره‌ای باشد هم برای تبلیغ مسلک درویشی آن‌هم از نوع سلطان علیشاهی و هم اینکه کروبی می‌توانست مهره خوبی برای همراه کردن افکار عمومی برای مناقشات سیاسی و مظلوم نمایی این فرقه در نحوه برخورد نظام با دراویش باشد. چنانچه سخنان ساختار شکنانه و غیرواقعی مهدی کروبی در حمایت از زندانیان در ایران و همچنین دراویش به مذاق دراویش گنابادی و شخص نورعلی تابنده خوش آمده و نورعلی تابنده هم در ضمن تأیید سخنان کروبی گفت: «اظهارات آقای کروبی در خصوص برخورد نامناسب با زندانیان در مورد دراویش نیز صادق است و این حکومت با این‌گونه رفتارها رو به زوال است.» همچنین گفتنی است که یکی از علت‌های حمایت نورعلی تابنده از کاندیداتوری مهدی کروبی دریافت مبلغی پول بوده است [2] که به‌طور قطع نمی‌توانسته که مبلغ پول دریافتی از کروبی، مبلغ کمی باشد، زیرا باید حداقل به مقداری باشد که ارزش پشت پا زدن به سخنان اقطاب و بزرگان خویش را داشته باشد.

همچنین صلاحی قطب خود خوانده فرقه دراویش گنابادی در نامه‌ای به حسن روحانی اعتراف می‌کند که بنده و نورعلی تابنده قطب پیشین این فرقه در سال 92 به‌صورت غیرعلنی از کاندیداتوری شما حمایت کردیم و وعده پیروزی شما را از طرف شخص مجذوب علیشاه به اعضای ستاد شما دادم که مایه تعجب همگان شد. اما انتظارات ما از شما برآورده نشد و ما اشتباه فکر می‌کردیم. این اعتراف صلاحی به حمایت از حسن روحانی و برآورده نشدن انتظارات آن‌ها نشان می‌دهد که هیچ‌گاه دراویش نه‌تنها انتخاب خود را از روی اصلح بودن انجام ندادند، بلکه انتخاب آن‌ها و شرکت در انتخابات برای مقاصد و مطامع گروهی و فرقه‌ای خویش بوده است.

پی‌نوشت:
[1]. صالح علیشاه، محمدحسن، پند صالح، انتشارات حقیقت، چاپ هفتم،،1376 ص 32
[2]. خبر آنلاین، کد خبر: 446754